Even na 12 uur belde ze aan. Ik volgde haar naar de wagen en ze zei : "kruip maar in de wagen, jij lekker beest". Ik was even van mijn melk want dat was niet bepaald het taalgebruik dat ik van haar gewend was. Maar direct was ik weer op mijn qui vive toen ik in de achteruitkijkspiegel keek en zag dat een marinekleurige Ford transit en een zilverkleurige Renault ons volgden.
Ik maakte ma hierop attent en ze schakelde een versnelling hoger. Aan 170 km/h raasden we door de Roeselaarse binnenstad. Na een tijdje waren de beide achtervolgers uit het zicht verdwenen en konden we rustig richting Sterrebos rijden.
Aangekomen in het Sterrebos, namen we plaats op het terras. Na 6 aperitieven besloten we toch iets te eten. Ma werd openhartig en liet me weten dat haar man deze week nog geen woord gezegd had tegen haar. Volgens haar was hij deze week enkel bezig met boeken als "gelaatsuitdrukkingen bij Poker", "beating the odds at poker", "pokeren voor beginners".... Ma was het beu want van zodra hij thuiskwam tot 4h 's nachts zat hij te studeren in die boeken. Zelfs voor de kleine Ronny had hij geen aandacht.
Uiteindelijk begonnen we aan het eten. Ma koos voor een forel in het groen (inderdaad een vreemde combinatie), Murke koos voor opengesperde asperges op een bedje van salade (ook een vreemde beschrijving) vond Murke.
Tijdens onze maaltijd werden we voortdurend bestookt met SMS'jes van een jaloerse echtgenoot. Ma zei me hier geen aandacht aan te besteden want hij had haar geen cadeau gegeven voor haar moederdag en dat had ze hem nog niet vergeven. Murke, diplomatisch als altijd, zei dat hij haar zeker een cadeau zou gegeven hebben.
Ma smolt bij zoveel romantiek en keek verliefd in de ogen van Murke. Tijd om een beetje af te koelen d.m.v. een ijsje. Na het dessert vroeg Murke de rekening maar Ma stond erop om dit bachannaal te betalen. Dat noemt Murke nog eens een geëmancipeerde vrouw.
Na het etentje vertrokken we richting Parkhotel maar voor het Parkhotel stond de Ford Transit en de Renault. We besloten het lot niet te tarten en namen afscheid van elkaar. Ma nam afscheid met de woorden : "Murke, jij bent het beste wat een vrouw kan overkomen"
donderdag, juni 16, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 opmerkingen:
Is dit terug een kettingverhaal ? Anders hierbij het vervolg
Toen ma Murke afgezet had, reed ze huiswaarts. Ze overliep nog even deze dag en kwam tot de vaststelling dat ....
ze afscheid genomen had van Murke zonder hem eens stevig...
geknuffeld te hebben. De gehele dag had ze hier naar verlangd maar het was er niet van gekomen. In haar dromen zag ze haar reeds met murke ....
hand in hand wandelen op de Batjes.
Lekker kuieren in de gezellige steegjes van Izegem, Roeselare ....
want zij wist dat Murke eigenlijk geen rocker was maar meer hield van sam gooris en Jo vally. Zo hadden ze een gezamelijk interessepunt. Ze namen plaats op een terrasje aan het stationsplein met een mooi zicht o p het podium waar direct sam zou optreden. Ma vond dit het ultieme geluk en ze omhelsde murke. murke beantwoordde haar omhelsing en ...
sprak...
met bevende stem ....
m... mm.... ma, ge weet niet hoe....
maar voor Murke zich kon uitspreken, ontwaakte ma uit haar dagdromen. 'k Zal ik ne keer vertellen hoe mijn dag verlopen is met Murke. En dat zag er helemaal anders uit. Om te beginnen ...
murke stapte in mienen auto,en sprak ...ma luister ne keer na mien, joenen vent hé....
Een reactie posten