Salta ligt niet zo ver van Bolivië en Chili. In tegenstelling tot Buenos Aires, waar je een mix tegenkomt van diverse rassen, tref je hier de afstammelingen aan van de Calchaqui, een indianenstam. De plaatselijke, getaande dames zijn eerder klein van gestalte en Kip voelt zich dan ook als een witte reuzin.
Het is bloedheet in Salta, vanmorgen stond de thermometer al op 26° en het was pas
8u30 ! De hele stad is dan ook een groot markplein met vele terrasjes. Tussen 13 en 17 uur valt geen kat te bespeuren vanwege de warmte. Enkel de vele sjofele, stofferige honden zijn dan heer en meester van de straten. De stad heeft een mix van Spaanse en indiaanse architectuur met als absolute topper de kathedraal die me doet denken aan een enome roze slagroomtaart.
Salta is nog diepgelovig, vooral Maria wordt hier op handen gedragen. In de kerk staat men in rijen te wachten om te biechten en altijd is er wel ergens een mis aan de gang. Schoenpoetsers zijn overal aan de slag, kinderen verkopen paternosters, venters verkopen fruit en een postjongen tuft op zijn brommertje rond. In kleine stalletjes proberen plaatselijke ambachtslui zelfgemaakte leren riemen, veelkleurige indanenpopjes en beschilderd aardewerk te verkopen.
Ons hotel is poepsjiek en het is niet te geloven hoe weinig we ervoor betalen. Dit aristrocratisch huis heeft slechts 5 kamers. Blinkende parket, een mengeling van empirestijl en Spaanse stijl, koperen kranen, een bad met Marie Antoinettegordijen, ik voel me een beetje de hertogin van 't Jezuiëntengoed ! Nog een vlinderig balkleed + een tiara op mijn kop en het plaatje is helemaal af.
Liefs en knuffel voor iedereen !
Kip
1 opmerking:
We hangen aan jullie lippen; jullie doen ons ongelooflijk veel goesting krijgen ... ;-) Philippe en Ingrid
Een reactie posten