Gisteren was ik on op Top of the World, het meest Noordelijke punt van Alaska en Amerika. Ik had me Barrow als volgt voorgesteld : rotsen, sneeuw, een gedeeltelijk toegevroren Arctic Sea, extreme weersomstandigheden.
Wel, wel het is heel wat anders geworden. Barrow is de meest troosteloze, desolate plaats waar ik reeds geweest ben in mijn leven. Je wordt gewoonweg neerslachtig door hier te verblijven.
Barrow is vooreerst volledig plat. Het regent er de ganse dag en er hangt een dichte mist zodat je slechts 200 meter ver ziet. Combineer dat met een zeer sterke wind en afgrijselijke gebouwen en je weet ongeveer hoe er het hier uitziet.
Qua gebouwen kun je het vergelijken met een onderzoekscentrum op Antartica. Van die cilindervormige groene hangars van golfplaten. Verder houten barakken waar de inuit wonen. Deze barakken staan op palen want er is geen fundering daar alles steunt op de permafrost en indien de barakken op de grond zouden staan, zou de permafrost misschien smelten en zo zouden de barakken inzakken.
En het ergste van al is dat het hier al twee weken regent en de wegeltjes zijn gigantische modderpoelen. Want men kan hier geen beton gieten daar dit in de winter zeker zou barsten.
Volgens Joe, een eskimo die in het hotel werkt, is het hier veel mooier vanaf oktober. Dan vriest het al stevig en is de arctische zee reeds toegevroren en krijgen ze er plots een extra land bij tot aan de Noordpool van 1300 miles. Verder ligt alles hier dan ook onder een ijslaag en witte sneeuwlaag. Maar op een bepaald moment is hier dus ook 3 maanden pikdonker. En vanaf oktober loert het gevaar van ijsberen iedere dag om de hoek. Elk jaar worden er eskimo's gedood door ijsberen.
In Barrow wonen 4000 eskimo's en die houden zich bezig met de jacht op walvissen, zeehonden, .... Zij zijn de enige Amerikanen die mogen op walvissen jagen. Ze mogen per jaar max. 22 walvissen vangen. Dit is voldoende om in hun eigen onderhoud te voorzien. Ze mogen de vangst dus niet verkopen of commercialiseren. Dus, jammer genoeg, zal ik in tegenstelling tot in Noorwegen, hier geen walvis kunnen eten. En, ik had er zo naar uitgekeken.
En inderdaad je kan nergens alcohol krijgen in Barrow. Enkele jaren terug werd dit verbod ingevoerd want meer dan 50% van de eskimo's was alcoholieker. En je zou voor minder moest je hier iedere dag wonen.
Deze morgen was er enorme mist zodat het vliegtuig bijna niet kon landen. Na 3 pogingen lukte dit toch en kon ik eindelijk dit godvergeten gat verlaten.
Maar ja, 't kan niet iedere dag koekenbak zijn.
Ik ben zopas geland in Fairbanks waar de zon schijnt bij een helderblauwe hemel. De temperatuur bedraagt er 3 graden. Dus tijd om de natuur in te duiken
Murke
woensdag, september 08, 2004
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik zou zeggen : pakt den auto, schievert tot bij Kate aan den toog, kiekt een kjè goed naar de natuur tussen "da spletje" en 't desolate landschap zal subiet vergeten zijn. O ja, doorspoelen met een grote pint (of 2). Slaapwel. Hilde
Hilde(ke),
Als er iemand in je reisbureau de komende maanden moest vragen voor een uitstap naar Barrow mag je hem/haar dat zeker afraden.
Tenzij het iemand is die je niet kunt zien. Daarmee kun je die persoon een keer goed ... teelballen
Murke
Een reactie posten