Denali is great

Gisteren de 400 kms afgelegd tussen Anchorage en Denali via de highway north, de enige verbindingsweg tot het noorden. Het is gewoon een eenvaksbaan en in het geheel niet druk, waar je max 55 of 65 miles rijdt en geen haar op je hoofd denkt eraan om sneller te rijden want het landschap is veel te mooi. Tot Talkeetna kan ik genieten van het schitterende radiostation uit Anchorage nl. KRPN, classic rock station met muziek van Lynyrd Skynyrd, Deep Purple, ...

In Talkeetna neem ik een ontbijt bestaande uit omelet, gegrillde rendierworst en een soort toast gedrenkt in ajuinen + gebakken aardappelen. Als de dienster me vraagt "How do you like your eggs, sir ?" wil ik antwoorden : "they are nice, you like to see them ?" maar in plaats daarvan, antwoord ik beleefd "scrambled"

Vanaf Talkeetna komen we stilaan Denali National Park binnen, een park van ongeveer 120 km op 120 km. Vanaf nu geen muziek meer want het schouwspel is adembenemend. Zowel links als rechts van de highway toendra met groene dennen, felgele boompjes, felrode bloemetjes en daarachter tienduizenden ruwe bergtoppen onder de eeuwige sneeuw bedolven met purpere grondlaag onder de top. Deze herfstkleuren maken het geheel ongelooflijk mooi vooral als nu en dan de zon even door het wolkendek piept. Dit is Alaska

Om 15h00 kom ik aan in The princess Lodge, waar ik verblijf in een houten blokhut voorzien van alle comfort. Op de achtergrond indrukwekkende bergtoppen.

Na de lange autorit wil ik eens goed afzien m.a.w een stevige wandeling in het natuurreservaat. Langs de highway staan er op regelmatige afstanden borden met uitleg hoe je moet reageren op de wildlife. Vooral beren interesseren mij en het volgende staat er te lezen :

• Als je een beer nadert en hij/zij heeft je niet gezien, keer dan stilletjes op je stappen terug
• Als je wandelt in de bergen of in de toendra en je hebt geen overzicht, roep dan regelmatig iets zodat de beer verschrikt weggaat
• Als de beer jou ziet, spreek de beer dan met een basstem toe (hoe zou Hein dat doen ?) en zwaai met je armen boven je hoofd. DON'T RUN
• Als de beer een charge uitvoert, blijft dan staan en blijf zwaaien met je armen, spreek nog ietsje meer gedecideerd and DON'T RUN. In bijna alle gevallen betreft het een blufaanval en zal de beer enkele meters voor jou stoppen en terugkeren

Zo, ik ben gerustgesteld. Nu maar hopen als ik een beer tegenkom dat hij dat bord ook gelezen heeft. Een state trooper stelt me echter gerust. Ze zegt als ik zoals bovenstaand reageer, dan hoef ik me weinig zorgen te maken want de kans dat je effectief aangevallen wordt door een beer is 100 x kleiner dan je een accident kunt krijgen in Alaska (en iedereen rijdt hier al zo veilig).

De trooper geeft me een tip en zegt dat er een mooie wandeling is tussen de bergen langs Savage River, zo'n 15 miles diep in het park. Die 15 miles slaan mij met verstomming d.i. 1 van de mooiste natuurgebieden die ik reeds gezien heb. Uiteindelijk kom ik aan bij Savage River en er is een kleine parking waar slechts 2 auto's staan. Ik bevind me op 600 meter hoogte en de gevoelstemperatuur is - 10 C. Ik ben gekleed in lagen nl. T-shirt, pull, Puma sweater en mijn Tenson MPC Extreme jacket (wind en waterproof). Verder ook muts en handschoenen en dit is geen overbodige luxe. Het is lichtbewolkt maar er is sterke wind van 4 tot 5 beaufort. Soms piept de zon er even door, soms een bui stofsneeuw, gelukkig kort een stevige hagelbui.

Ik begin aan de wandeling en volg eerst de Savage River, zoals de naam laat vermoeden een wilde, kolkende rivier. Ik ga vervolgens hoger en krijg plots een prachtig zicht op een deel van Denali : hoge bergtoppen onder eeuwige sneeuw, doorsneden met rivieren en dit alles in absolute stilte. Dit is van het mooiste wat ik al gezien heb. Gasten, voor je sterft zou iedereen dat moeten zien. Ik trek verder het park in en de hike trail wordt zeer ruw, fijna berppaadjes langs de bergen voorzien van losliggende stenen en rotsen. Daar de wegen kronkelen, moet ik me in iedere bocht kenbaar maken voor mogelijke beren en roep ik uit volle borst TETTEN. Een mens moet iets roepen en ik heb iets gekozen dat makkelijk in de mond ligt.

Ondertussen voelt mijn kin reeds gevoelloos aan door de koude. Mijn longen en neus daarentegen zeggen me "dank u Frank om ons hierheen te brengen". Ik heb mijn puffertje bijna niet meer nodig en mijn neus is volledig open wat maanden geleden is. Ik ruik de natuur in al zijn pracht.

Plots word ik opgeschrikt door een geluid in de bosjes. Het blijkt een arctische eekhoorn te zijn. Een zeer speels baasje, mooi om te zien. Even verder zie ik op de bergkant aan de overzijde enkele Dall Sheep met hun kleintjes. Een dall sheep is een geit met grote gedraaide hoorns. Na een wandeling van 4 uur kom ik moe maar voldaan terug aan bij de Chevy. Ik heb honger als een paard en besluit iets te gaan eten in "The Crow's Nest". De trooper had me verteld dat ze de beste gegrilde zalm uit de streek hebben. The Crow's nest is nog 1 mile te voet klimmen met een stijgingspercentage van 10 % maar dat heb ik er voor over. Het is echt Twin Peaks en de gegrilde zalm is inderdaad uitstekend. Heb je ooit al een gegrilde zalm gegeten van bijna een 1/2 meter lang en 1 1/2 duim dik, wel zo`n zalm was het. Verder was er spinazie op mijn bord en gebakken aardappelen die in iets groen gebakken waren en er dus ook groen uitzagen maar overheerlijk waren. Na deze energierijke maaltijd besloot ik mijn bed op te zoeken. Nog een paar hoofdstukken gelezen in het boek "sluipend gif" van Luc Deflo en dan zeer goed geslapen

Deze morgen stond ik fris op en de temperaturen zijn zeer koud. Vandaag is het zonnig en lichtbewolkt. Ik probeer vandaag een wandeling te doen van meer dan 10 miles. Lekker sportief.

Uw nederige dienaar

Murke