Het Noorden van Salta

Zopas terug van twee dagen in het Noorden van de provincie Salta. We waren met 7 en 1 chauffeur en 2 gidsen. Ons vervoermiddel was een omgebouwde vrachtwagen met extra vering en je kon het dak openzetten zodat je 4 meter hoog gezeten kon genieten van het uitzicht.



















De gidsen en de chauffeur waren uiterst toffe Argentijnen. Vooreerst Pablo (bijnaam : El Gordito), hij was de chauffeur (zittend op de foto). Pablo hield vooral van eten, drinken en roken en had een zeer droge humor. Vervolgens Paula, een echte cowgirl en rock & rollster. Ze heeft me veel bijgebracht ivm Argentinië en mijn Spaans is er echt op vooruitgegaan en dan Frederico, een stoere Argentijn wiens lievelingsgroepen Deep Purple en Alice Cooper zijn. Bij ons afscheid gaf ik hem een Schwung hemd (zie foto) en die stoere Argentijn moest zowaar een traantje laten waarna hij mij bijna doodkneep (een Argentijnse Matanza ?).
Met die gasten heb ik ’s avonds menige Salta gedronken (uitstekend bier 65 cl) en grote stukken vlees verorberd. Als ik mijn bord niet leeg kreeg, ontfermde El Gordito zich met alle plezier over het vlees



















Vooreerst reden we door “La Quebrada del Obispo” (de canyon van de bisschop). Nu en dan een stop voor een wandeling in deze prachtige omgeving. En speciaal voor dinsdagliefje een foto met mijn kapsel van 1 € (hopelijk bevalt het je een beetje J )





































Dan betraden we het “Parque nacional Los Cardones”, El Cardon is een grote kandelaarcactus



















Dit was echt prachtig en plots riep Frederico “condors” en inderdaad boven een bergtop cirkelden waarschijnlijk 50 condors. We besloten de berg te beklimmen maar dit was lastig. We kwamen dichterbij en ik vroeg of condors gevaarlijk waren en Frederico zei dat ze dode dieren eten en dat er waarschijnlijk een dode burro lag (ezel). En El Gordito voegde er droog aan toe “Pero le gustan tambien turistas belgas” (maar ze houden ook van Belgische toeristen). Indrukwekkend om die vogels bezig te zien. Onderstaand een niet zo duidelijke foto.



















Verder zagen we tal van Zorro (vos), llamas, burros, cabras (geit) en vicuñas (een idioot beest, een beetje een hert met een verlengde nek (zie foto)



















Dan was er een helletocht naar de Quebrada de las flechas. Pablo was een uitstekende chauffeur maar de ravijnen werden dieper en dieper en wegschietend rotsen,… zorgden ervoor dat ik me toch niet 100% op mijn gemak voelde. Maar het prachtige landschap deed me alles vergeten



















De Quebrada de las flechas betraden we bij zonsondergang, vervolgens werd het schemerdonker en dan complete duisternis. En dan ontplooide zich een sterrenhemel die we in Europa nooit meer zien. Er was daar 0,0% lichtpollutie dus je zag ontelbaar vele sterren en andere melkwegstelsels. We besloten te stoppen en Paula haalde een fles wijn boven van 5 liter en we genoten allen in stilte van zoveel moois.

Iets na 22h00 kwamen we aan in Cafayate en samen met Pablo, Frederico en Paula ging ik iets eten en nog enkele biertjes drinken.

Wat kan het leven toch mooi zijn !