Na mijn ontbijt, vertrok ik zaterdagmorgen om 8h00 naar Forest Park, ongeveer 6 miles verwijderd van downtown St. Louis. Forest Park is één van de groene longen van St. Louis en is zelfs een stuk groter dan Central Park in New York
In Forest Park vind je naast prachtige wandelpaden, meren, fonteinen, prachtige natuur, musea, monumenten,… ook de St. Louis Zoo terug (gratis !). Verder is er in het park ook een 18 hole golfcircuit geïntegreerd. Daarnaast tientallen tennispleinen, een boathouse, openluchtopera auditorium,…. Kortom het is immens.
Hierboven vind je enkele foto's van Forest Park. Meer foto’s op www.flickr.com/photos/murke
Klik op de foto voor een grotere weergave
In het park een mix van sportievelingen, wandelaars, mensen die boeken lezen,….. Het valt me op dat iedereen hier uitermate vriendelijk is. De “Hi, how are you doin’”’s vliegen je om de oren.
Er zijn ontzettend veel golfterreinen in Amerika en de sport is er dan ook niet elitair. In het park zijn tientallen teams aan het golfen. Je mag vrij rond de golfbaan wandelen (enkel een beetje oppassen voor rondvliegende golfballetjes). Wat een verschil met de elitaire afgesloten golfbanen in België.
Onderweg rust ik op een bankje onder een boom en begin “Het Lof der Zotheid” van Erasmus te lezen. Ik las dit boek een 15-tal jaren geleden en had er dan uitermate van genoten zodat ik het nu opnieuw lees.
Murke is een grote fan van de zoo en vanzelfsprekend bezoekt hij dan ook de zoo van St. Louis. Eerst bestel ik in de cafetaria een water en tot mijn verbazing is water er gratis. Er is reeds gratis toegang en nu nog eens gratis water.
De zoo wordt echter vooral bevolkt door het type Amerikanen die Murke niet zo tof vindt : luidruchtig, ongemanierd, uitermate vet min. 150 kgs, een spannende short, volledig witte turnpantoffels en korte witte sokjes. Deze gedrochten waggelen meestal in groep van Coca Cola stand tot Coca Cola stand want die vetzakken lopen ononderbroken met een 75cl beker Coca Cola in hun hand en nu en dan eens een hamburger of een donut.
Als ik aankom bij de nijlpaarden staan er zo’n tiental colaslurpende Michelins de nijlpaarden te bekijken. Ik heb moeite om de nijlpaarden te onderscheiden van de Amerikanen. Ik verlaat de nijlpaarden en plots komt er een dikke Amerikaan met een gat van een dikbil mijn richting uitgewaggeld. In zijn hand…. hoe kon je het raden een beker van 75cl. Coca Cola. Met een vet Amerikaans accent spreekt hij mij aan : “Are there any animals up that way ?”. En ik antwoord “Yes, Americans”. Oeps, het vloog eruit. Die vetkwabbe had het nog niet direct door dat ik met hem aan het lachen was. Dat komt ervan als je crap sitcoms genre ‘Friends’ als humor bestempelt. Als zijn frank zal gevallen zijn, was ik al ver weg
Ik verliet zo snel mogelijk de zoo en ging naar “The boathouse” waar ik in gesprek raakte met een prachtig negerinnetje achter de bar. Ik had mijn Studio Brussel T-shirt aan en ze vroeg of ik Frans sprak. Ik zei dat dit één van onze moedertalen was en zo spraken we verder Frans. Het meisje studeerde Frans en was blij om eens haar kennis te etaleren. Murke was blij met haar prachtige glimlach. ’t leven kan toch schoon zijn !
Ik wou nog iets eten en de schoonheid raadde me aan om naar The Loop te gaan, nog een 4-tal miles verder verwijderd van downtown. The Loop is de trendy, studentikoze uitgangsbuurt. Ze had me de Blueberry Hill aangeraden.
The Loop is ook de buurt waar ik zondagavond Whitesnake aan het werk zal zien. Om er te geraken moet je eerst door een paar schuwe blocks. Het is hier wel veiliger met de wagen dan te voet. Eenmaal in the Loop herleefde Murke. Dit is een supertoffe wijk. Geen vette Amerikanen meer maar een mix van divers pluimage : zwart, wit, geel,… rasta’s, rockers, en ja, jammer genoeg ook sandalendragers. Prachtige vrouwen met teensletsen (bij vrouwen is dit OK, bij mannen is dit absoluut not done, nietwaar slange !).
Je kan niet naast de Blueberry Hill kijken (www.BlueberryHill.com). Dit is de bar van Chuck Berry, geregeld treedt hij er zelf nog op in het concertgedeelte dat toepasselijk “The Duck” heet. Muziekliefhebbers, heb je hem : Chuck Berry, the duck, Chuck Berry, the duck.... Indien je de link niet kan leggen, wend je tot de muziekkenners die dit weekend Peer onveilig maken.
Binnenin prachtige pub. Ik bestel een Coors light en het ravissante meisje aan de ingang (stijl Uma Thurman in Pulp Fiction) zal me binnen een 10-tal minuten komen halen om me naar mijn tafeltje te brengen in het restaurant. Door de boxen weerklinkt muziek van The Stray Cats, John Lee Hooker, AC/DC, …. kortom steengoede muziek
Na 10 minuten komt Uma me halen en een andere prachtige serveerster bezorgt me mijn gevraagde gegrilde forel. Mijn gedachten zijn mijlenver verwijderd van dikke Coca Colaslurpende Amerikanen
Murke, St. Louis 3h30 pm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten