Murke en Amélie Poulain

Gisteren aangekomen in Parijs. Direct gedaan wat ik het liefst doe nl. wandelen en mensjes kijken. Zo heb ik gisteren de wijken Montmartre, Quartier Latin en Pigalle (waar mijn hotel ligt) doorkruist.

Eerste stop op mijn wandeling was het café "Les 2 Moulins" (rue Lepic 15). Dit is het café dat het decor vormde voor de film "le fabuleux destin d'Amélie Poulain". En inderdaad het café is identiek aan het café in de film. Misschien rust mijn hesp wel op de stoel waar ook de bevallige poep van Audrey Tautou op gezeten heeft. 't gedacht alleen al, whoearghh. Ik bestel een hapje bestaande uit "des oeufs brouillés" gegarneerd met groene asperges en een espresso. Ik beeld me de filmscenes in en zelfs de serveuses zijn schriele exemplaren die ook flaneren in de film.

Nu ik toch in Montmartre ben, wil ik ook wel eens de beklimming naar de Sacré Coeur doen. De buitenkanten van Montmartre zijn mooi en gezellig. Echter hoe hoger je komt, hoe meer toeristen en hoe meer toeristenvallen. Het afgrijselijke 'Place de Tertre' waar derderangskunstenaars portretten maken van de lelijke smoelen van toeristen laat ik zo snel mogelijk achter me.

Bovengekomen aan de Sacré Coeur heb ik een mooi zicht over Parijs. Ik besluit ook even de basiliek binnen te gaan. En Murke verwacht even sterk onder de indruk te zijn, als wanneer hij de Dom van Keulen binnengaat, maar dat valt sterk tegen.

Vooreerst gebiedt 'un surveillant' me nors om mijn muts af te zetten. De Antichrist in Murke wordt wakker en liegt : 'je suis enrhumé'. Die loser laat me binnen zonder problemen. En ik had graag eens mijn arsenaal aan bijbelkennis geëtaleerd. Je wordt verplicht om een rondgang te maken in de Sacré Coeur. Overal staan offerblokken en probeert men je het geld uit de zakken te kloppen. Ik steek een theelichtje aan voor de zielerust van al mijn vrienden en vriendinnen maar stop natuurlijk geen 2 Euro in de offerblok. Qua schijnheiligheid kunnen de meeste kaloten nog iets leren van Murke. Dus, beste vrienden, ik weet niet of je zielerust op die manier gegarandeerd wordt.

Ik vervolg mijn weg in de basiliek en kijk omhoog naar de schilderijen. Zo bots ik tegen een Italiaanse schoonheid. We verontschuldigen ons beiden en ze heeft nog een mooie glimlach in petto voor Murke. Miljaar, miljaar, Murke krijgt zelfs onreine gedachten in de Sacré Coeur. Een theelichtje van 2 Euro zal hier niet helpen. Dan maar de grote middelen nl. een novenenkaars aansteken van 10 Euro. Maar ook nu betaalt Murke niet.

Bij het buitenkomen, krijgt Murke een beetje schrik. Stel dat er toch iets is na de dood en dat Murke bijvoorbeeld na zijn dood bij Sinte Pieter komt die aan een kassa zit, zoals in de GB, en hij scant Murke in en Murke krijgt een kasticket van 12 Euro (1 novenenkaars en 1 theelichtje, december 2004). Daarom, vrienden, als ik sterf, stop dan 12 Euro in mijn broekzak. Want voor 12 Euro wil ik niet naar 't vagevuur gaan.

Na die vele wandelingen, neem ik de metro richting 'Quartier Latin' waar ik nog enkele goede restaurantjes ken. Jammer genoeg zijn vele zaken gesloten tussen Kerst en Nieuwjaar. Gelukkig vind ik nog een goed Argentijns restaurant waar ik na een goed gevulde dag geniet van een steak 'saignant' en een goede fles wijn. Wat kan 't leven toch schoon zijn !