"Ik ben blij dat jullie langsgekomen zijn" : zei mijn pa gisterenavond. Hij ligt een paar dagen op "Mid Care", omzwachteld hoofd, vermoeide blik (kan ook niet anders na een 6 uur durende hersenoperatie) maar vooral een uiterst lucide pa.
De operatie is goed verlopen en ik sta versteld tot wat de wetenschap in staat is. In mijn kinderjaren leek Lee Majors "de man van 6 miljoen" pure science fiction maar zo'n operatie en inplant begint daar toch sterk op te lijken.
Nog twee weken en dan mag mijn pa de kliniek verlaten. Hopelijk vertoeft zijn onafscheidelijke vriend, Mr Parkinson, dan een beetje op de achtergrond
Afgelopen zaterdag genoten Kip en ik in het reiscafé-restaurant Mosquito Coast van een lekkere tapasschotel "From around the world". Op de menukaart stond een zin te lezen die al de hele week door mijn hoofd spookt
When was the last time
you did something for the first time
(wanneer was de laatste keer dat je iets
voor de eerste keer deed)
Een mooie denkoefening voor iedereen
vrijdag, mei 16, 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Voor het eerste deel , ik denk dat er niemand is die Mr.Parkinson als vriend wil.Blijf maar liever weg, zou ik zeggen
Voor het gezegde, enkele toch.
1.Dag allemaal gelezen
2. Een folder van het Vlaams Belang gelezen.
3.Naar het Constant Vanderstock stadium geweest.
4. Geglimlacht naar een meisje die nu mijn vrouw is. (sic)
Deze middag !
Een reactie posten