Voorspoedig 2005 vanuit Parijs

Nog een paar uurtjes en dan verlaat ik Parijs richting Lille.

Gisterenmorgen begon de dag aangenaam. Murke stond in de kleine lift van het hotel samen met 2 boomlange Nederlanders. Volgend gesprek vond plaats :

Kees 1 : Nouwwwwwwwwww wat zijn die liftjes klein in Parijs
Kees 2 : (doelend op Murke) Maar ook de mensjes zijn er klein
Murke : maar wel met grote oren om jullie beter te kunnen horen

Deze lift-Roodkapjevariant zorgde ervoor dat de 2 kezen gedurende 15 sec. met hun mond vol tanden stonden. Een triomfantelijke grijns toverde zich op Murke z'n gezicht.

Na het ontbijt begon Murke aan zijn ochtendwandeling en als hij langs het Musée Grévin passeerde, zag hij dat er slechts een tiental mensen wachtten. Murke besloot dan ook deze Parijse variant van "Madame Tussaud" even te bezoeken. Vooreerst kwam je in een indrukwekkende spiegelhal waar, mede door lichteffecten, een immense ruimte werd gecreëerd. Er waren mooie wassenbeelden te zien van o.a. Serge Gainsbourg, Naomi Campbell (zeer levensecht). Maar het wassenbeeld van Madonna hadden ze op een maandag gemaakt, gelukkig hing er een naamkaartje anders had ik ze niet herkend. Met Tony Blair hebben de mensen van het Musée Grévin waarschijnlijk een 'practical joke' uitgehaald want wat hadden ze die man flaporen aangemeten. Dat zal waarschijnlijk te maken met de aangeboren rivaliteit tussen Fransen en Britten. Verder waren er ook een 3-tal figuranten aanwezig in het museum. In stilstand kon je ze echt niet onderscheiden van de echte wassenbeelden. Subliem ! Murke was echter lichtjes teleurgesteld want er stond geen standbeeld van ...... Sophie Marceau. Ook geen enkele Belg was vertegenwoordigd in dit museum. Na een uurtje kwam ik buiten en nu stond er een rij wachtenden van meer dan 100 meter. Murke had het goed getroffen.

Murke wandelde verder en kwam langs winkeltjes met ronkende namen. Zo had je een boekenwinkeltje met de naam "Mona Lisait". In de wijk St. Paul zag Murke in een Afrikaans winkeltje speciale houdertjes voor reukstokjes (essences), vervaardigd uit Keniaanse zeepsteen. Murke besloot er eentje te kopen en na de aanblik van de mooie ogen van de verkoopster, kocht hij er zelfs twee (wat zijn mannen toch zwakke wezens !!). Van nu af aan zal Murkes appartement altijd geuren naar Musk of Patchouli,....

In de late namiddag pikte Murke de Amerikaanse horrorprent "The Grudge" mee in de UGC (version originale). Deze niet-bloederige horrorfilm is uitstekend gemaakt door een Japanse regisseur, wiens naam ik even vergeten ben. In de hoofdrol Sarah Michelle Gellar (beter bekend als Buffy, the Vampire Slayer). Waar een klassieke horrorfilm een 5-tal spanningsmomenten bevat, heeft "The Grudge" er wel 30 à 40. Dit in combinatie met prachtige muziekeffecten + prima camerawerk zorgen ervoor dat je om de 5 minuten kippenvel krijgt of opschrikt. Op een bepaald moment wordt het zelfs lichtjes ondraaglijk. Liefhebbers van het genre, ga het bekijken. Gevoelige zieltjes blijven beter thuis.

Mijn laatste avond sluit ik af in café "les 2 Moulins" (zie vorige post). Na een lichte maaltijd zet ik me op het verwarmde terras met een glas "Veuve Clicquot" en kijk naar de mensjes die passeren. Dit is pas echt genieten !!

Nu nog een paar uurtjes genieten in Parijs en dan morgen een gezellige jaarwisseling beleven in intieme kring met enkele vrienden. Murke kijkt er al naar uit.

Wel dat was het vanuit Parijs. Murke wenst jullie allen een prachtig 2005 toe !!

Le Murke nouveau 'irresistible' est arrivé !

Gisterenmorgen vroeg stond Murke al bij het ochtendgloren aan de ingang van het kerkhof van Père Lachaise. 10 jaar geleden heb ik dit kerkhof al eens bezocht tijdens de zomermaanden en ik moet zeggen dat het immense kerkhof veel mooier is op een zonnige wintermorgen. De combinatie van de opkomende zon, vrieskou, kale bomen, vele raven en kraaien, verweerde graftombes overwoekerd door mossen,... doen Murke geloven dat hij beland is in een verhaal van Edgar Allan Poe.

Een extra voordeel bij zo'n vroeg tijdstip in december is het feit dat er bijna geen bezoekers zijn. Zo sta ik helemaal alleen bij het graf van Jim Morisson. Al bij al een bescheiden grafje met maar slechts 2 bloemen. Ik denk dat er op het graf van Jean-Pierre Monseré in Beveren meer bloemen liggen. Wie komt er binnen 50 jaar nog kijken naar dit graf want de generatie van 2054 zal waarschijnlijk niet meer geïnteresseerd zijn in The Doors. Een kerkhof confronteert je telkens weer met de vergankelijkheid en je graf weerspiegelt ook wie je bent in het leven. Murke denkt hoe groter het graf (van sommigen bijna een mini-kathedraal), hoe groter deze mens een smeerlap en egoïst was in het aardse leven. Zo is het graf van Edith Piaf nederig te noemen terwijl het graf van Rothschild (bankier en multimiljardair) getuigt van grootheidswaanzin. Een immense tombe naar analogie van de farao's in blinkend wit en voorzien van een ingang en bovenaan groot het 'Rothschild'-logo. Wel, meneer Rotshchild ook jouw beenderen zullen al in vergevorderde staat van ontbinding zijn, evenals deze van Piaf,... maar mijn respect gaat toch uit naar de bescheiden Piaf .

Na een tweetal uur ronddolen op het kerkhof is het tijd voor een espresso. Nadien verken ik het 11° arrondissement en in de rue Oberkampf valt mijn oog op een opvallend kapsalon 'Chez Cathy Bleue'. Murke vindt het tijd om zijn pluimen wat bij te knippen. In het kapsalon werken drie meisjes van Syrisch/Egyptische origine. Pikzwarte haren, gitzwarte ogen en volledig in het zwart gekleed nl. nauwaansluitende zwarte pantalon en een zwart topje die de navel zichtbaar laat. Cathy stelt voor om mijn haar op een bepaalde manier te knippen en stelt tevens iets voor waarvan ik enkel de woorden 'massage' + 'shampoo' begrijp. Natuurlijk ga ik akkoord en één van de meisjes brengt mij naar een wasbak en ik lig op een lange zetel en zij wast mijn haren met welriekende shampoo. Daarna geeft ze mij nog een relaxerende hoofdmassage. Murke sluit de ogen en laat zich dit welgevallen. Na een tiental minuten vertoeven in de sfeer van "de sprookjes van 1001 nacht", is het tijd voor het knipwerk. Cathy zelf bekommert zich om Murke en het blijkt een echte praatvaar waarmee het gezellig babbelen is. Het gesprek verloopt via het spiegelbeeld en Murke ervaart dat als zeer aangenaam. Via Cathy verneem ik dat de 'rue Oberkampf één van de nieuwe hotspots is in het uitgangsleven van Parijs. Ze geeft me nog een paar adressen waar men gezellig kan eten of een nachtje stappen. Na afloop van het gesprek + knipbeurt is Murke meer dan tevreden. Le Murke nouveau irresistible est arrivé !

Ik neem hartelijk afscheid van de 3 bloedmooie Shéhérezades en op straat wordt le Murke nouveau irresistible nagefloten door vrouwelijke bouwvaksters op hun stellingen.

Ik loop door rue Oberkampf, richting Bastille en ga naar één van de café/restaurants die Cathy me aangeraden heeft nl. "Le Charbon". Dit café/restaurant wordt uitgebaat door studenten en is zeer mooi ingericht. Zeer opvallende luchters. Het publiek bestaat uit een bont allegaartje en het gerecht dat ik gekozen heb nl. gegrillde scampi's met rijst en kokossaus is uitermate lekker. Natuurlijk heb ik eerst een punch gedronken uit ile-de-la-reunion.

's namiddags wandel ik door het gezellige 11° arrondisement en neem ik ook de metro naar Les Jardins des Tuileries want dit park bezoek ik altijd wanneer ik in Parijs ben. Onderweg heb ik ook mijn eerste aankoop verricht nl. een zwarte Japanse Pyama. Eindelijk heeft Murke eens een pyama en 't is direct een zeer schoon exemplaar

Het wordt avond en Lotje heeft me het restaurant "Chez Marianne" aangeraden in de wijk 'Le Marais'. Ze overtuigde me met het argument dat "Les serveuses sont comme des poemes". Dat wil Murke natuurlijk zien. Maar 'Le Marais' blijkt uitgestorven op 28 december en dit is niet normaal om 20h00. Normaal is dit een zeer bruisende wijk maar nu zijn alle restaurants, ofwel gesloten ofwel bijna leeg. Bij 'Chez Marianne' zit er niemand en zijn er ook geen wondermooie serveuses zichtbaar. 'k zal tijdens de zomer even terugkomen.

Dan maar een willekeurige metro genomen en afgestapt aan 'Gare de Lyon'. Daar was er zeer veel volk aanwezig en op 1km van het station vond Murke een goed Chinees restaurant waar hij zich eens goed volpropte. Met een volle maag nam Murke de metro voor een trip van 3/4 uur tot aan de rue Blanche. Moe maar voldaan vertrok Murke naar dromenland.

Murke en Amélie Poulain

Gisteren aangekomen in Parijs. Direct gedaan wat ik het liefst doe nl. wandelen en mensjes kijken. Zo heb ik gisteren de wijken Montmartre, Quartier Latin en Pigalle (waar mijn hotel ligt) doorkruist.

Eerste stop op mijn wandeling was het café "Les 2 Moulins" (rue Lepic 15). Dit is het café dat het decor vormde voor de film "le fabuleux destin d'Amélie Poulain". En inderdaad het café is identiek aan het café in de film. Misschien rust mijn hesp wel op de stoel waar ook de bevallige poep van Audrey Tautou op gezeten heeft. 't gedacht alleen al, whoearghh. Ik bestel een hapje bestaande uit "des oeufs brouillés" gegarneerd met groene asperges en een espresso. Ik beeld me de filmscenes in en zelfs de serveuses zijn schriele exemplaren die ook flaneren in de film.

Nu ik toch in Montmartre ben, wil ik ook wel eens de beklimming naar de Sacré Coeur doen. De buitenkanten van Montmartre zijn mooi en gezellig. Echter hoe hoger je komt, hoe meer toeristen en hoe meer toeristenvallen. Het afgrijselijke 'Place de Tertre' waar derderangskunstenaars portretten maken van de lelijke smoelen van toeristen laat ik zo snel mogelijk achter me.

Bovengekomen aan de Sacré Coeur heb ik een mooi zicht over Parijs. Ik besluit ook even de basiliek binnen te gaan. En Murke verwacht even sterk onder de indruk te zijn, als wanneer hij de Dom van Keulen binnengaat, maar dat valt sterk tegen.

Vooreerst gebiedt 'un surveillant' me nors om mijn muts af te zetten. De Antichrist in Murke wordt wakker en liegt : 'je suis enrhumé'. Die loser laat me binnen zonder problemen. En ik had graag eens mijn arsenaal aan bijbelkennis geëtaleerd. Je wordt verplicht om een rondgang te maken in de Sacré Coeur. Overal staan offerblokken en probeert men je het geld uit de zakken te kloppen. Ik steek een theelichtje aan voor de zielerust van al mijn vrienden en vriendinnen maar stop natuurlijk geen 2 Euro in de offerblok. Qua schijnheiligheid kunnen de meeste kaloten nog iets leren van Murke. Dus, beste vrienden, ik weet niet of je zielerust op die manier gegarandeerd wordt.

Ik vervolg mijn weg in de basiliek en kijk omhoog naar de schilderijen. Zo bots ik tegen een Italiaanse schoonheid. We verontschuldigen ons beiden en ze heeft nog een mooie glimlach in petto voor Murke. Miljaar, miljaar, Murke krijgt zelfs onreine gedachten in de Sacré Coeur. Een theelichtje van 2 Euro zal hier niet helpen. Dan maar de grote middelen nl. een novenenkaars aansteken van 10 Euro. Maar ook nu betaalt Murke niet.

Bij het buitenkomen, krijgt Murke een beetje schrik. Stel dat er toch iets is na de dood en dat Murke bijvoorbeeld na zijn dood bij Sinte Pieter komt die aan een kassa zit, zoals in de GB, en hij scant Murke in en Murke krijgt een kasticket van 12 Euro (1 novenenkaars en 1 theelichtje, december 2004). Daarom, vrienden, als ik sterf, stop dan 12 Euro in mijn broekzak. Want voor 12 Euro wil ik niet naar 't vagevuur gaan.

Na die vele wandelingen, neem ik de metro richting 'Quartier Latin' waar ik nog enkele goede restaurantjes ken. Jammer genoeg zijn vele zaken gesloten tussen Kerst en Nieuwjaar. Gelukkig vind ik nog een goed Argentijns restaurant waar ik na een goed gevulde dag geniet van een steak 'saignant' en een goede fles wijn. Wat kan 't leven toch schoon zijn !

Vrouwelijke compagnon gezocht !!

Gezocht : vrouwelijke compagnon om Murke te vergezellen op dinsdagavond 18 januari. Murke haalt je op en bezorgt je een gezellige avond in het casino Kursaal van Oostende. Je bent uitgenodigd op de exclusieve verkiezing van de West-Vlaming van het jaar (incl. hapjes en Laurent Perrier). Nadien brengt Murke je veilig en wel terug thuis. Enige vereiste : met klasse uitgedost zijn en indien getrouwd, geen jaloerse echtgenoot. Wens je van dit aanbod te genieten, laat me dan weten waarom ik jou zou verkiezen. Dit kan zowel via privé email of via comment op dit weblog. Laat jullie maar een keer goed gaan. Voor een grotere weergave van de uitnodiging, klik op de afbeelding

Sophie Marceau ?

Murke vertrekt morgen voor 4 dagen naar Parijs (een verjaardagsgeschenk van enkele vrienden, waarvoor hartelijk dank !!!!). Van een goede fee ontving Murke deze week enkele giftige paddestoelen. Murke veroberde deze paddestoelen gisteren in een omelet en wat hij dan beleefde, tart elke vorm van realiteit. Murke beleefde een pracht van een nacht in Parijs met zijn 'femme fatale' Sophie Marceau. Details zijn echter niet vatbaar voor deze weblog. Als Murke maar een tiende van deze fantasie zou kunnen beleven in Parijs, voelt hij zich als God in Frankrijk. Of hoe de realiteit nooit de droomwereld kan evenaren ! Many Thanks to S.

een verliefd koppeltje

Gisteren kwam mijn nonkeltje binnen te Mietjes. Hij was mooi gladgeschoren, had een flashy hemd aan en droeg flashy bowlingschoenen. Volgens brombeer waren dit echter geen schoenen "sportschoenen zijn geen schoenen, ik zie dat niet graag. Zo zijn er mensen die niet graag sandalen zien, wel ik zie niet graag sportschoenen" (dixit brombeer). Natuurlijk vroegen we waarom nonkeltje er zo piekfijn uitzag en hij zei : "dit is mijn Palma tenue". Wat wij natuurlijk niet geloofden. Dus trok Murke er samen met detective Bol op uit om de waarheid te vernemen. En inderdaad we troffen nonkeltje aan samen met mijn nieuwe tante. De cupidootjes vlogen in het rond, de vlindertjes dartelden in hun respectievelijke buikje en buik. Maar we moesten dit al lang zien aankomen hebben. Getuige deze foto die in augustus genomen is in Lille. (Murke kreeg toestemming van beiden om deze foto te publiceren)

grappige feestdagen (2)

Nog een grappige kerstkaart ! (met dank aan Marc W.). Voor grotere weergave klik op de kerstkaart

Grappige feestdagen

grappige feestdagen toegewenst vanwege Murke, met of zonder schaap

Ben jij een goede detective ?

De knappe Brigid Harker doet een oproep. Haar broer Jon is spoorloos verdwenen. Kun je haar helpen om hem terug te vinden. Alle verdere info vind je terug op de site www.helpmefindjon.com Veel succes op jouw geheimzinnige, occulte zoektocht. Overal vind je tips die je verder kunnen helpen. Beweeg je muis over de vele schermen, leg verbanden, leef je in,.... en misschien kan je Brigid Harker wel helpen.

Rock & Rumble

"Rock & Rumble" zit er op. 't was meer dan gezellig. Een goed gevulde zaal, schitterende LIVE-prestaties, sympathieke groepen zonder kapsones, veel humor aan den toog. Wat wenst een mens nog meer ? Hierbij een foto van Peter Pan Speedrock in Ardooie (met dank aan Jan De Duytsche). Binnenkort een uitgebreider verslag van deze avond.

Te huur voor de Kerstdagen !!

Nu te huur voor de kerstdagen. Man (inclusief lichtgevende kerstmuts en dronken blik in de ogen) : 25 Euro per uur, Vrouw (verkleed als Mickey Mouse met kindje op de arm) : 25 Euro per uur. Boek ze nu !! (voor een grotere weergave van de foto, klik op de foto)

SEXUELE VOORLICHTING ? 

Heimwee naar Alaska

Op zo'n miezerige dag als vandaag heeft Murke een sterk gevoel van heimwee naar Alaska. Om zich een beetje in Alaska te voelen bekijkt Murke nu en dan diverse webcams in Alaska. Op de site http://www.akmining.com/webcams.htm vind je diverse webcams terug in Alaska. In het Noordelijke Barrow is het momenteel - 22°C. In Fairbanks (zie foto) is het momenteel - 11°C. Wat zou ik graag dit tranendal, dat West-Vlaanderen heet, verlaten om in "The Marlin" in Fairbanks bij - 11° C een "arrogant bastard" te nuttigen. Beam me up Scotty !

Gaat Murke naar Clouseau ?

Murke heeft een uitnodiging gekregen voor een exclusief feest binnen de VIP-lounge van het Sportpaleis tijdens het concert van Clouseau a.s. donderdag 23/12. Ik word er verwacht voor een uitgebreid etentje in combinatie met de nodige dranken. Jammer genoeg heb ik slechts 1 uitnodiging anders kon ik nog een kutje meenemen. Verder word ik er persoonlijk verwacht zodat ik deze uitnodiging niet aan iemand anders kan doorgeven die Clouseau wel graag hoort.

Maar Murke naar Clouseau ? Hij die een grondige afkeer heeft van dit soort muziek. Hierbij enkele overwegingen pro en contra

Waarom moet Murke WEL gaan naar Clouseau

• er zal uitstekend eten en drank aanwezig zijn
  
• er zal schoon kip rondlopen
  

Waarom moet Murke NIET gaan naar Clouseau

• Uit principe, omdat hij dit soort muzikaal geleuter verafschuwt
  
• Daar gaat zijn reputatie als hardrocker
  
• Stel dat Murke daar de vrouw van zijn leven vindt, vol van humor, mooi,.. maar ene die er op staat dat hij jaarlijks de 15 Clouseau - shows in het sportpaleis bijwoont, aarghh
  
• Stel dat Jambers daar toevallig een reportage maakt "Hardrockers op het concert van Clouseau", wat drijft hen, wie zijn ze, waar komen ze vandaan en ze brengen mij in beeld
  

Een verscheurende keuze waar Murke nog niet uit is

Wie is deze man ?

Ik krijg van alles in mijn mailbox. Zo kreeg ik vandaag van een anonieme cartoonist een cartoon van een trouwe Schwung-medewerker. Herkennen jullie deze man ?

gratis met Ryanair !!

Momenteel loopt er een actie bij Ryanair. Indien je boekt voor donderdag 16 december middernacht vlieg je heen en terug van Charleroi naar bijv. Dublin, Stockholm, Barcelona, Milaan, Rome,... voor slechts 0,02 € (of te wel iets minder dan 1 oude Bef). Daarbij moet je wel nog de luchthaventaksen rekenen en zo komt de vliegreis heen en terug op een bedrag tussen 23 en 38 €.

Enige voorwaarden om van dit uitzonderlijk bod te genieten. Je dient te vertrekken op dinsdag of donderdag en het aanbod geldt voor vluchten tussen 21 december 2004 en 10 februari 2005

Voor iemand die er even tussenuit wil, is dit zeker een goedkope manier.

Geïnteresseerd ? Boek dan voor morgenavond op www.ryanair.com

kerstkaart van Deep Purple

Via de post krijg ik jaarlijks vele kerstkaarten. Deze kerstkaart van Deep Purple kreeg ik vandaag in mijn brievenbus. Deze kerstwensen zijn voor iedereen die meegeholpen heeft aan Schwung 2004 en ook aan alle bezoekers van Schwung 2004. Ik had wel een beetje meer rock & roll verwacht in een kerstkaart van Deep Purple. Om de kerstkaart beter te lezen, klik even op de kerstkaart en je krijgt een vergrote weergave van de kaart

René Martens (2)

Van onze fotograaf Marc kreeg ik deze prachtige zwart/wit foto toegestuurd van René Martens. Hebben jullie ook mooie foto's of bezwarend materiaal, mail het me dan en misschien plaats ik het wel op mijn weblog

zalf (3)

Blijkbaar kijken veel mensen naar de zalfjes op mijn weblog. Zo kreeg ik deze foto binnen van 'de reus'. Het betreft nieuwe zalf voor homo's. De reus had deze zalf nog staan in zijn medicijnkastje

Het groot dictee der Nederlandse taal

Zoals ieder jaar test Murke zijn kennis van de nieuwe spelling tijdens "Het groot dictee der Nederlandse taal". dit jaar werd de tekst opgesteld door Remco Campert en Jan Mulder. En het moet gezegd, in tegenstelling tot vorige edities, was deze tekst veel gemakkelijker. Waar in vorige jaren het gemiddeld aantal fouten rond de 35 lag, was het gemiddelde dit jaar 25 fouten.

En Murke die vorig jaar 37 fouten had, kon de schade dit jaar beperken tot 22 fouten waarmee hij zeer tevreden is. En van de 22 fouten zaten er reeds 3 fouten in één woord nl. Tweede-Kamerlid.

Indien ik me eens een avondje of een paar dagen zou bezig houden met de nieuwe spellingsregels dan moet het perfect mogelijk zijn om max. 15 fouten te behalen.

De volledige tekst kan je nalezen of je kan deze tekst laten voorlezen op www.standaard.be

Murke maakte fouten in o.a. volgende woorden cadans, gedachte-exercitie, santenkraam, egards, gecraqueleerde, antraciet, Pampus, sms'te, pats-boem, resuscitatie, prakkiseren,...

Murkes Top 10 CD's van 2004

Aanstaande vrijdag 17 december draait Murke zijn Top 10 CD's van het jaar 2004 in café 't Sjampetterke. Ook anderen zullen hun top 10 presenteren zoals Ronny (Piet Gein), Dirk (Sjampetterke), Dirk (Billboard) en nog meer gekend volk. Kom gerust eens af om mijn Top 10 te beluisteren. Hieronder vind je reeds mijn Top 10 van CD's uitgebracht in 2004. De Humo muziekcritici of andere muziekpolitie's zullen zeker niet akkoord gaan met Murkes keuze maar who cares.... Murke heeft naar eer en geweten de 10 CD's gekozen die hij het meest oplegt en dus wel het liefst zal horen

TOP 10 Murke

10. Kings of Leon "Aha Shake Heartbreak"
09. Rammstein "Reise, Reise"
08. Triggerfinger "Triggerfinger"
07. Europe "Start from the Dark"
06. UFO "You are Here"
05. DIO "Master of the Moon"
04. Anthrax "The greater of two evils"
03. Saxon "Lionheart"
02. The Datsuns "Outta sight / outta mind"
01. Motörhead "Inferno"

anti-virus voor mensen

Murke is al een een paar dagen ziekjes. Het begon dinsdag met lichte koorts, lopende neus en hoestbuien. Murke nam zijn traditionele gezondheidscocktail bestaande uit :

- superstevige hoestsiroop, je komt er zelf een beetje high van
- een paar aspro's
- een 1/2 liter warme melk gemixt met honing en whiskey

Vervolgens slapen en uitzweten en normaal na een paar dagen is Murke beter. Gisterenavond was ik dan ook ietsje beter en dacht ik eraan om in het weekend eens goed uit te gaan en te flyeren voor Rock & Rumble.

Echter deze morgen doken er nieuwe verschijnselen op. Murke ondergaat wisselende temperatuurschommelingen. Het ene moment heb ik het bloedheet en het andere moment voel ik me in Alaska. Dit gaat gepaard met trilling in de benen. Dit zijn potverdorie symptonen van malaria.

Ik neem vanavond nog even mijn gezondheidscocktail en wacht af tot morgen maar indien dit niet zou beteren zal ik toch even tot bij de dokter moeten gaan.

Murke vraagt zich af of er in de toekomst een soort anti-virusprogramma zal bestaan voor mensen bijv. men krijgt maandelijks een injectie met een update van alle anti-lichamen voor de bestaande virussen. Het zou zelfs een mooi ideetje zijn voor een gimmick in Star Trek.

Zo, nu mijn 1/2 liter melk + ingredienten nuttigen en dan mijn poezelige voetjes onder de dekentjes steken en hopen dat het morgen beter is

Eerder op deze weblog kon je reeds West-Vlaamse anti-homozalf bewonderen. Koentje liet me weten dat Glaxo nu ook zalf uitgebracht heeft voor de West-Vlaamse schoonheden.  

Jennifer Lopez wil zwanger worden in Londen

"Jennifer Lopez heeft zich teruggetrokken in een Londens luxehotel met één doel : zwanger worden. Het popidool onderbreekt haar drukke leven en wil in alle rust een kind maken. Lopez laat niets aan het toeval over. Ze eist eiwitdrankjes en 10 verschillende verse vruchten per dag"

Dit bericht staat vandaag te lezen in de kranten. Murke, goed mens als hij is, vertrekt dan ook morgen naar Londen om dit arme meisje te helpen met haar probleem

Murkes eindejaarsvragen

In de HUMO komen weer de jaarlijkse eindejaarsvragen terug. Ik lees deze altijd met veel plezier o.a. Urbanus komt deze week schitterend uit de hoek op de vraag "wat was de belangrijkste gebeurtenis van 2004 ? ", antwoordt hij : "ik zag laatst bij een West-Vlaamse vetmester een varken met een hoofddoek. er zijn geen zekerheden meer !"

Hieronder krijgen jullie allen de mogelijkheid om zelf jullie eindejaarsvragen in te vullen. Murke geeft alvast het goede voorbeeld :

vraag 1 Wat vindt U de belangrijkste gebeurtenis, evolutie of trend van het voorbije jaar ?

de beslissingsnemers in de internationale en nationale politiek stellen bijna niets meer voor. Het zijn ofwel witteboordcriminelen of oetlullen o.a. Bush & Kerry (die Amerikanen konden niets goeds kiezen), Sharon, Berlusconi,.... en nationaal o.a. Bertje 'bleiter' Anciaux, Steve Stevaert en de VLD-kleuterklas. Graag terug mensen als Mitterand, Kohl,... !

vraag 2 Wat vindt u het beste en wat het slechtste radio-en/of tv-programma van 2004

Beste Radio : Classic 21 en De Nieuwe Wereld op Radio 1
Slechtste Radio : Donna en aanverwanten
Beste TV : coupling, het geslacht de pauw, de slimste mens, het eiland, expeditie robinson, Peking express
Slechtste TV : alles met Grootaers, Crabbé en de Wauters-broertjes. Verder dagelijkse soaps en opengesperde vagina's op TV waar kinderen uit komen.

vraag 3 Wat vindt U het beste boek/toneelstuk/concert en wat de beste film en de beste CD van 2004

Beste boek : imprimatur (Monaldi & Sorti)
Beste toneelstuk : ik krijg stilaan een afkeer van de woorden toneel, theater en cultuur
Beste film : The Sting (nochtans een film uit de jaren '70 die ik pas dit jaar gezien heb)
Beste concert : UFO op Schwung 2004
Beste CD : Inferno van Motörhead

vraag 4 Wie wenst U wat toe voor 2005

Ik hoop dat de ogen stilaan opengaan van iets meer dan 900.000 kiezers in Vlaanderen. Wie stemt nu toch voor een partij die in 2004 op de IJzerwake SS-collaborateurs als Staf De Clercq eerde. Verder is het nieuwe logo van het Vlaams Belang een identieke kopie van de leeuwenkop in het logo van het Sint-Maartensfonds en Were Di (ook verenigingen waar menig ex-SS-er onderdak vond). van een breuk met het verleden gesproken. Hopelijk moeten we binnen 10 jaar niet zeggen : "wir haben es nicht gewüsst".

Verder wens ik ook alle moslimfundamentalisten een sappig stuk varkensvlees toe

Laat jullie ook maar eens gaan op de eindejaarsvraagjes. Dit kan je door te antwoorden op comment.

Roger Moore in 't Sterrebos

Op canal plus een luchtige Britse komedie gezien. "That lucky touch" uit 1975 is een niemendalletje met in de hoofdrol de Britse heer 'par excellence' Roger Moore. De film speelt zich af in België. En naast Brussel speelt een groot gedeelte van de film zich af rond het kasteel "Sterrebos" in Roeselare (Rumbeke). Murke kreeg een beetje een warm gevoel bij het zien dat Roger Moore ooit nog acteerde in zijn geboortestad, Roeselare. Zou ik toch een beetje van Roeselare houden ?

Waarschijnlijk weet bijna niemand in Roeselare van het bestaan van deze film af. Anders zou dit misschien een mooi idee zijn om dit op te nemen in de toeristische brochures van Stad Roeselare. Ik denk dat veel Britten een ommetje zouden maken langs het Sterrebos indien ze zouden weten dat dit het decor was van bovenstaande film

Ik vraag me nu af of dit in 1975 iets teweeg gebracht heeft in Roeselare m.a.w. waren er veel kijklustigen in en om het Sterrebos om een glimp op te vangen van Roger Moore die toen wel één van de bekendste filmacteurs ter wereld was. Of waren de mensen van Roeselare daar niet van op de hoogte en gebeurden de opnames in alle stilte ?

Mzsteriax / de puzzelnachtmerrie

Aargh, de aartsmoeilijke puzzelmarathon is weer begonnen. Probeer de 5 niveau's te doorlopen om zo je universitair diploma in de puzzelkunde te behalen. Dit is echt niet van de poes. Waag je kans op http://www.creativepuzzels.nl/spel/speel1/mzsteriax5 Hulp en verhulde tips kun je vinden op volgende sites http://quebec.messageboard.nl/8183/index.php en op http://puzzelkolder.proboards22.com. Voor beide sites dien je jezelf wel eerst even te registreren. Verder kan google je ook vooruithelpen. Een tip voor je eerste puzzel. Het betreft een vrouwennaam van 7 letters. Om een goed antwoord in te tikken, dien je ook de code te gebruiken dit is op het einde _12. Dus vul in ......._12 Veel succes en vele slapeloze nachten ! Je kan op deze post vragen stellen en commentaar geven op mzsteriax 5

Murke is verliefd !!

Murke is al een tijdje verliefd op 2 mooie amazones. Maar Murke kan niet kiezen wie van de twee hij zal nemen. De twee meiden heten Kim & Liz. Beide meisjes zitten het liefst bovenop Murke, dus op dat punt scoren ze beiden evengoed.

Ik weet het niet meer. Kunnen jullie me helpen zodat ik dit weekend definitief de knoop kan doorhakken en kan kiezen voor ofwel Kim ofwel Liz.

Bedankt voor jullie medewerking

Foto's van Kim & Liz bovenop Murke vind je op onderstaande link. Je moet wel + 18 jaar zijn om dit te kunnen bekijken

Bekijk het op http://www.marktcom-beek.nl/fpl/show/wolting.htm

Hoe krijg ik een janet in een stuk pizza ?

In de rubriek "nutteloze websites op het net", kan deze zeker tellen. Bezoek even de site http://grilledcheese.goldenpalace.com en je kan je eigen janet in een pizza steken.

Décaféiné

Mijn koffie was op dus snel even met de fiets naar Delhaize want Murke heeft zijn dagelijkse portie espresso nodig. Vlug het pakje koffie gekocht en een espresso gemaakt. Bwah,bwah, wat een slechte smaak. Even op het pakje kijken, en ja hoor, 'k had décaféiné meegebracht.

Als één van de domste uitvindingen van de 20ste eeuw kan koffie Décaféiné zeker tellen. Waarom drinkt een mens koffie ? Wel voor de cafeine natuurlijk ! Dus welke kloef beslist er dan om koffie zonder cafeine te maken. Voor die mensen zijn er alternatieven genoeg o.a. chocomelk, thee,.....

En zo zijn er nog een heleboel extra goederen waar ik het nut niet van inzie bijv.

• alcoholarm bier : drink dan toch water !
  
• tofuburgers : hamburgers voor vegetariers ! eet dan toch groenten
  

Maar ja, de wereld wordt momenteel geregeerd door marketeers en blitse reclameboys. En alhoewel ik in deze richting gestudeerd heb, heb ik een grondige hekel aan vele van die blitse mensjes want meestal is hun wereldvisie beperkt tot hun eigen kleine marketingprojectje.

Al deze ergenissen komen bij Murke op, enkel en alleen, omdat hij niet goed gekeken heeft bij de aankoop van zijn koffie. En op die manier mag hij terug even met de fiets naar Delhaize voor een nieuw pakje koffie. En hopelijk nu echte espressokoffie die Murke koude rillingen bezorgt

Murkes impressie van het medewerkersfeest Schwung

Gisteren was er het jaarlijks feest voor de medewerkers en sponsors van Schwung. Zo'n 200 mensen deden zich tegoed aan gratis Rodenbach, pils, Hoegaarden, cola en spa (jajaja er waren mensen die spa dronken maar het waren er toch niet veel).

Traditioneel waren de eerste uren van het feest kalm. Men praatte een beetje bij en men sloeg de nodige hoeveelheid alcohol achterover om de remmingen te overwinnen.

Murke was van dienst achter den toog samen met zijn lievelingsnonkel en de schitterende Rudy. Met ons drietjes hebben we dit geweld kunnen bolwerken. En het dient gezegd, er is wat afgezopen deze avond. Ik zou deze morgen de katers niet willen voeden.

Naarmate de avond vorderde, stond, mede onder impuls van DJ Bolle, bijna iedereen op de dansvloer en er werd gedanst op klassiekers als Highway to Hell, Jump, Go your own way. Zelfs de oeroude bamba werd opgevist en menige tong verdween in de mondopening van de uitverkorene. De hormonen begonnen op te spelen en dit resulteerde in sensuele dansen van de vrouwen (ik heb verschoten dat sommige vrouwen prachtige, sensuele bewegingen in huis hebben. Daar moet ik in de toekomst eens dieper op ingaan). Anderen voelden zich aangetrokken tot alles wat blond was en demonstreerden dan ook de paringdans van de Afrikaanse neushoorn, nietwaar Geert D. ? Zelfs de oude botten van de schooldirecteur bewogen als deze van een jong veulen. Of toch als een veulen met zijn poten in een hoek van 90°

Hoe later het werd, hoe moeilijker we de mensen aan de toog konden verstaan. Zeg nu zelf, wat moet je tappen als ze het volgende vragen : "ééé pietje, vjie lorenbak, ne vla ééééé eeej lorenbak grand cul". Natuurlijk kwamen de wondermooie deernes ook regelmatig achter den toog om eens een klapken te doen.

Een avondje achter den toog deed Murke besluiten dat hij zeker niet geschikt zou zijn om in een café te staan want Murke kan echt niet tegen zatte praat.

Moe maar voldaan verliet Murke het feestgedruis. Thuisgekomen genoot hij van de rust van de nacht en las hij nog enkele bladzijden in het schitterende boek "Imprimatur" van Monaldi & Sorti. 's Nachts droomde Murke van sensueel dansende deernes met alle gevolgen van dien bij het ontwaken...

Ziehier de nieuwe toiletten van 't vaticaan 

Mijn eigen tapinstallatie !!! Morgen staat er ten huize Murke een eigen tapinstallatie nl. De Perfectdraft van Philips www.perfectdraft.com Het betreft een gekoelde tapinstallatie die werkt met vaten van 6 liter (1 bak bier). Nu nog een schone vrouw voor achter den tap en Murke zijn geluk is compleet. 

emigreren naar Canada ?

Als ik me soms tussen de bekrompen Vlamingen begeef en kijk naar de troosteloze natuur in en om Roeselare, wens ik te verhuizen naar Canada. Daar geen last van 'het Vlaams Behang', Roeselaarse middenstandsmentaliteit. Verder een prachtige natuur, tolerante maatschappij,.....

Er bestaat zelfs een test om te zien of je in aanmerking komt om te emigreren naar Canada. Als je een bepaalde score behaalt, kan je gaan werken in Canada. Gaan jullie mee ?

Test jezelf : http://www.cic.gc.ca/english/skilled/assess/

René Martens

Nonkel Filip is gisteren voor de tweede maal vader geworden. De kleine vetbol (3,8 kg) draagt de naam René Martens. Ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat ik die naam al eens eerder gehoord had maar ik kon de naam nergens thuiswijzen. Dan maar even 'googelen' en inderdaad René Martens heeft in 1982 de Ronde van Vlaanderen gewonnen

http://www.rvv.be/nl/historiek/erelijst.html

Met Gilles hadden Roos en Filip al een balletdanser/voetballer in huis en met René hebben ze nu ook een rasechte Flandrien binnengehaald.

Dit is de anti-homozalf voor West-Vlamingen 

Foutje in "Flikken"

Tijdens de herfst-en wintermaanden is voor Murke de zondagavond televisieavond. Traditiegetrouw presenteert de VRT dan zijn kijkcijferkanonnen. In het verleden ongelooflijk genoten van o.a. De Paradijsvogels, The Persuaders (speelvogels), All creatures great and small, De Mol, Morgen maandag, Het huis van Wantrouwen, Schalkse ruiters, Heterdaad,.....

Niets is zo gezellig om bij guur weer buiten, binnen te genieten van het kijkkastje. Gisteren begon mijn avond met de herhaling van "Het geslacht De Pauw". Zelfs bij het bekijken van deze herhaling kreeg ik een paar keer de slappe lach o.a. bij het janettenloopje van rechercheur Bart De Pauw. Ook als Bart De Pauw bij Erik van Looy, de regisseur, komt en hem als volgt voorstelt : "Dit is Erik van Looy, de bekende regisseur maar ook een gemene regisseur, ze noemen hem soms 'de zak Alzheimer'. En er is al een vervolg gepland op 'de zaak Alzheimer' nl. 'de zaak Parkinson', ook een thriller".

Daarna de Feel Good show van Bart Peeters "Geen zorgen tot paniek". Op een zondagavond ben ik minder kritisch dus dit gaat er nog net in. Maar 't is duidelijk van een ander niveau dan bijv. de Mol of Schalkse Ruiters.

Dan kwam "Flikken" met de irritante, slecht acterende Andrea Croonenberghs. Zouden de scenarioschrijvers haar a.u.b kunnen laten doodschieten in één van de volgende afleveringen. Maar ook de schitterende Jo De Meyere maakt deel uit van de cast, wat veel goedmaakt natuurlijk. Zijn naam is trouwens ook John Nauwelaerts zoals in "Heterdaad". Ik heb een paar afleveringen niet gezien maar ik veronderstel dat hij overgeplaatst is van Brussel naar Gent en dat ze zijn naam uit "Heterdaad" behouden hebben. Mooie interactie tussen 2 VRT-programma's.

Er zat echter een fout in deze aflevering van "Flikken". Is het jullie ook opgevallen ? Ik denk dat vele Gentenaars dit zullen gezien hebben. Op een bepaald moment wordt een weekendhuisje in Wetteren gecontroleerd en op het huiszoekingsbevel staat de datum 17/07/04. Het volgende shot is voor het politiekantoor in Gent in de late namiddag. Auto's passeren en er is een gewone drukte. Wel dit kan niet want op zaterdag 17 juli 2004 waren de Gentse Feesten volop aan de gang en kon je op deze plaats op de koppen lopen en bovendien is deze zone dan autovrij. Schrijf ik een briefje naar de VRT ?

Peter Frampton had ooit een gastrol in The Simpsons. Ben je ook een fan van Homer en zijn gele familie ? Test dan even je kennis van The Simpsons in "wie wordt multimiljonair". Murke is een redelijke kenner van deze gekke familie uit Springfield. Hij bereikte dan ook het stadium van 250.000 £ . Speel zelf op http://www.fetchfido.co.uk/games/simpsons-millionaire/simpsons-milionaire.htm Zet het geluid maar aan. Veel geluk

Murke, uw gids in deze complexe wereld

Welkom op de re-start van "de avonturen van Murke". Wat mag je op deze weblog verwachten :

• onverbloemde verslaggeving van het dagelijkse leven van Murke
  
• tips om jullie leven aangenamer te maken o.a. boekentips, uitgangstips, TV tips, interessante websites,....
  
• Murkes ongezouten mening over de actualiteit, het leven,....
  
• Murkes zoektocht naar de ideale vrouw (als die al bestaat ?????)
  
• een hoop zever, debiliteiten (bijv. het zoeken naar de ideale vrouw),....
  
• ............
  

Ook jullie inbreng wordt sterk gewaardeerd. Indien je interessante weetjes hebt of je wenst te reageren op één van mijn standpunten of je wil gewoonweg eens iets geestigs melden. Dan kan je dit altijd op de weblog plaatsen via een reactie.

MURKE WIL NAAR VALENCIA

Murke zou graag gratis naar Valencia vliegen en daar kunnen jullie Murke bij helpen. Ga naar http://murke.wilnaarvalencia.com en stem op mij. Mail dit weblogadres ook naar geïnteresseerden, maak kopies met het adres http://murke.wilnaarvalencia.com en bezorg dit aan iedereen die je kent en vraag hen op mij te stemmen. Iemand zal al wegaffiches van 6 x 4 meter maken met "Murke wil naar Valencia". Vraag al je collega's op je werk, binnen de vereniging, .... om op mij te stemmen. God, Allah, Boeddha of voor de atheïsten 'het heilig glas bier' zal het U lonen.

DE -DT FOUT

Ik verbeter mensen altijd als ze een -DT fout maken. Maar zelfs Murke is niet onfeilbaar. Dus als er in één van mijn toekomstige bijdragen een -DT fout staat, krijgt de eerste die dit meldt van mij een gratis glas bier aangeboden.

EEN VENETIAANS GEHEIM

Momenteel verdiep ik mij in het boek "Een Venetiaans Geheim" van Ian Caldwell & Dustin Thomason. Een literaire kunstthriller die zich afspeelt op de Princeton University en die teruggaat op een boek dat 500 jaar gelden geschreven werd nl. de Hypnerotomachia. Ongelooflijk spannend en meeslepend. Liefhebbers van Robert Goddard, Dan Brown,... zullen ook smullen van dit boek. Dit boek toont nog maar eens aan dat de Belgische thrillerauteurs als Aspe, Deflo, Geeraerts, Mendes,... in 3de provinciale spelen in vgl. tot eerder genoemde auteurs die de Champions League spelen. Morgenavond zal ik dit boek uitgelezen hebben. Indien iemand dit boek wil lezen, mag hij/zij het komen ophalen bij mij.

Hebben jullie onlangs nog interessante boeken gelezen die je de mensheid kan aanraden ? Laat je maar gaan in een reactie.

Murke speelt mee in "Escape from Zircon"

Zopas mijn laatste ontbijtje genoten in Chicago, bestaande uit scrambled eggs, hash browns en lekkere kleine worstjes. Ik heb nu nog een 5-tal uur in Chicago want om 17h40 vertrekt mijn vlucht uit Chicago naar Brussel waar ik dinsdag land na een vlucht van 9h00.

Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Ik heb eindelijk mijn filmrol te pakken. Ik speel een belangrijke rol (geen hoofdrol) in "Escape from Zircon", een bloedstollende thriller die eind februari 2005 uitkomt in Europa. Ikzelf speel een boosaardige spion die werkt in dienst van Mr. Evil himself, Dr. Zircon. Contractueel mag ik echter niets meer verklappen van de film.

Maar je kan reeds de trailer zien van de film "Escape from Zircon" waarin ik ook te zien ben. In het begin van de trailer kan je me zien als de spion die GSM't aan de zijkant van het terras in Parijs. Ik draag een bruine overjas, zwarte hoed en zonnebril. Je ziet me bellen en ook de hoofdactrice aanwijzen. En wie is de hoofdactrice, inderdaad Luisa (Luciano's dochter)

Je kan de trailer bekijken op www.escapefromzircon.org Tik vervolgens group number 4211 in en je kan mijn filmdebuut bekijken.

Gisterenavond ben ik dan reeds gecontacteerd door belangrijke personen in Hollywood die staan te springen om mij een hoofdrol te geven. Dus Hollywood, here I come

Zo, dat was het einde van de "avonturen van Murke in Alaska". Hopelijk hebben jullie ervan genoten.

Murke

Murke got the blues

Je wordt hier, in Chicago, regelmatig geconfronteerd met the Blues. Langs de straten weerklinkt uit boxen nu en dan the Blues. Dat doet er me aan herinneren dat ik hier ben met een missie in Chicago nl. het promoten van de single "het murke". Ik haal Luisa op bij Luciano's en we vertrekken naar Chess Records.

Bij Chess Records krijgen we eerst geen afspraak met de big boss maar nadat ze zien dat Luciano's dochter mee is, lukt dit wel. De Big Boss luistert aandachtig naar de CD "het Murke" maar heeft toch enkele bedenkingen. Wanneer Luisa echter met haar duim op haar mooie hals een mesbeweging uitvoert, is alles snel in kannen en kruiken. Dus in oktober komt "het Murke" uit bij Chess records.

's avonds bezoeken we Buddy Guy's Legends, een prachtige bluesclub waar deze avond Byther Smith optreedt als voorprogramma van Anson Funderburgh & his Rockets feat. Sam Myers. De blues klinkt gewoon maar in de exceptionele kader is dit wondermooi. Er hangen tal van memorabilia o.a. een contract uit 1959 van Chester Burnett (slechts 1 pagina waarin Chester Burnett zo'n 250 $ vraagt en hot tea, wat was dit vroeger toch gemakkelijk). Misschien ken je Chester Burnett niet maar zijn artiestennaam zul je zeker kennen (zie oplossing onderaan). Er zijn zo'n 400 mensen aanwezig in de club en in tegenstelling tot in Belgie staan er niet alleen zwarten op het podium maar zijn er ook veel zwarten in de zaal en dat geeft toch een zekere sfeer. Het kan ook niet anders want 40 % van Chicago is zwart. Er lopen een paar prachtexemplaren rond, stijl cafe au lait, en een perfecte loop. Geen enkele blanke vrouw zal ooit zo perfect kunnen lopen. Luisa merkt op dat mijn ogen regelmatig afdwalen van het podium naar die perfecte vrouwen. Ze maakt van haar tak en ik moet haar direct op haar nummer zetten. Ik fluister in haar oor "Il mostro rosso" en ze kalmeert direct. 't is toch erg, we kennen elkaar 1 dag en ze heeft al streken. Je moet die Italiaanse vrouwen snel leren wie de baas is.

Als we 's nachts buitenkomen bij Buddy Guy's Legends (trouwens nog een officieel boekje meegebracht voor meester Hugo's archief), is het nachtvolk wakker geworden. Eerst en vooral ratten. Iedere nacht zie je verschillende grote ratten op de straten lopen. Verder nog een soort rat nl. de junkie. Meestal blijft het bij "do you have some change". Negeer die junkies en maak vooral geen oogcontact en ze laten je met rust. Er is er toch eentje die me bij mijn arm aanklampt en ik draai me om en zeg met luide basstem in het platste West-Vloams : "ziej ne gowe weg gien onnozel'n tuut", waarbij ik extra nadruk leg op het woordje tuut. De junkie druipt af. Ik besef plots dat er niet veel verschil is in het benaderen van grizzly beren en junkies. Voor wat Alaska allemaal niet goed was.

Nu Luisa afzetten en tot nooit meer (ze heeft teveel streken) en nu gaan slapen want waarschijnlijk mag ik morgen meespelen in een film. Ik hou jullie op de hoogte,

Bluesin' Murke

p.s. Chester Burnett is Howlin' Wolf

Murke leert de maffia van Chicago een lesje

't is nu 23h15 in Chicago en ik ben al meer dan 36 uur non stop wakker. Voor ik voor een 10-tal uurtjes ga slapen, nog even mijn relaas.

Gisterenavond afscheid genomen van Anchorage bij een temperatuur van 24 (klein bolletje) F. Vandaag was het hier in de namiddag in Chicago 80 (klein bolletje) F m.a.w. puffen geblazen. Gelukkig is er hier zeer veel wind van het Michigan meer zodat de temperaturen voor een halve eskimo dragelijk zijn.

Als ik vandaag de taxi nam van O Hare airport naar het centrum (rit van 1 uur) was ik sterk onder de indruk van de gigantische gebouwen. Je kan iemand die pas toekomt in Chicago perfect herkennen aan het feit dat hij voortdurend in de hoogte tuurt. Na een dag verdwijnt dat en vind je die torens gewoon.

Ik kwam doodvermoeid toe in het hotel maar na een douche voelde ik mij iets beter en vond ik het tijd om onmiddellijk de IMAX experiences van Chicago te bezoeken.

het Chicago IMAX theatre bevindt zich op de Navy Pier nabij Lake Michigan en de 3D fanaat, Murke, heeft ongelooflijk genoten van twee
3 D-films die hij nog niet gezien had nl. Ocean wonderland en Nascar (over de Daytona 500 races). Volgende week gaat hier Haunted Castle in premiere, je weet wel de 3D film met Jaspertje van Arid die, enkelen onder jullie, vorig jaar gezien hebben in Londen
Meer info op www.imax.com/chicago

Nu is er in Chicago iets dat neigt naar 4D nl. 3D projectie met gevoelens van vuur, water, geur,... Vanzelfsprekend is Murke geinteresseerd in dit hoogtechnologisch gedoe. Een unieke ervaring van 15 minuten. Meer info op www.timeescape.com

Dan vond Murke het tijd om zijn maffia-onderdanen van Chicago even tot de orde te roepen. Murke begaf zich naar het hoofdkwartier van de maffia van Chicago nl. Luciano's in Rush Street.

Ik vroeg 1 van de kelners om Luciano te spreken maar hij zei : "Luciano, not here". Ik zei hem : "tell him that Murke from Belgium is here". Een tijdje later kwam Luciano eraan "Il Signore Moerke, Que Sorpresa !" Ik zeg (met basstem) : "Luciano, cut the crap, Eij Gieder aol betaald voor september" waarop Luciano zegt : "No no Signore Moerke but business no good, no money". Ik zeg : "Luciano, the place is full so there is a lot of money, I think I have to call my uncle" Luciano wordt lijkwit van schrik en zegt : "No No Signore Moerke, niet bellen naar IL MOSTRO ROSSO GUISEPPE, ik zal je 1 van mijn dochters schenken voor 1 avond". Na het aanschouwen van het bevallige exemplaar toon ik mij meer inschikkelijk en spreek af dat ik morgen de bevallige Luisa kom oppikken.

En zo heb ik morgen in Luciano's een afspraak met een wondermooie Italiaanse. No kiddin', it's reality

Il Signore Moerke

Murke is eventjes Al Bundy

Na een laatste wandeling in de mooie natuur van Alaska (wat zal ik dit missen, en 't Sterrebos is niet direct een alternatief), heb ik honger als een .... eland (ja, 't is hier Alaska, nietwaar).

Ik ben al jaren fan van "Married with Children" en ik heb dan vooral veel sympathie voor Al Bundy, maar natuurlijk ook voor Kelly Bundy. Mensen die de serie kennen, weten dat Al en zijn vrienden soms naar Hooters gaan. Hooters is een Amerikaans instituut, een restaurant waar de mooiste, welbestelde vrouwen schaarsgekleed opdienen. En het moet nu wel lukken zeker dat er hier in Anchorage een "hooters" is. Ter info, Hooters betekent "grote borsten".

Ik stap binnen en er zijn zo'n 50 mensen aanwezig. En inderdaad de diensters zijn niet te versmaden. Goed voorzien van poten en oren en verpakt in een kort wit T-shirtje en een soort feloranje hotpants met daaronder prachtige benen. De ogen van de 50 aanwezigen (49 mannen en 1 vrouw) volgen de wiebelende kontjes nauwlettend. Ik bestel een soort visschotel en zoals ik gedacht had, is het eten van ondergeschikt belang want dit is niet meer of minder dan opgewaardeerde frituurkost. Maar ja, wie kijkt er dan ook in zijn bord. Ik voel me echt op en top Al Bundy. Ik vind het raar dat zoiets kan in het soms zo preutse Amerika.

Ik besef plots dat dit mijn laatste dagen zijn in Alaska want morgenavond vertrekt mijn vliegtuig reeds naar Chicago waar ik nog een 4-tal dagen zal vertoeven. Het contrast zal enorm zijn, van de natuur van Alaska naar een stad van meer dan 3 miljoen inwoners. Maar ook grootsteden trekken mij enorm aan. Ik heb al een lijstje opgesteld met wat ik wens te zien in Chicago maar zal vele zaken schrappen daar ik in alle rust alles op mij zal laten afkomen.

Het is nu donderdagmorgen 09h00 in Alaska. Vandaag zal ik nog een beetje flaneren in en om Anchorage. Vanavond breng ik dan de Chevy binnen bij Alamo's. Ik moet zeggen dat ik nu een hevige voorstander geworden ben van de automatische versnelling. Ik begrijp eigenlijk niet meer waarom wij in Europa nog met versnellingen rijden. Mijn volgende wagen wordt er een met een automatische versnelling.

Vanavond om 23h15 vertrekt mijn vlucht uit Anchorage om morgenvroeg om 08h00, plaatstelijke tijd, aan te komen in Chicago. Persoonlijk haat ik nachtvluchten want ik kan niet slapen op een vliegtuig en zal dus morgenvroeg vermoeid aankomen in Chicago.

Om even de balans op te maken van Alaska. Ik ben al op verschillende plaatsen geweest op de wereldbol en dit is absoluut het mooiste dat ik al gezien heb. Als je door mijn reisverhalen, goesting gekregen hebt om Alaska ook eens te bezoeken, laat het me maar weten. Ik heb veel informatie en kan je ook enkele tips geven.

Mijn volgend bericht zal komen vanuit Al Capone's Chicago

Murke

Murke at Chilkoot Charlie's

Gisteren heeft Murke eens de tijd genomen om Anchorage te verkennen, een stad van 260.000 inwoners. 's avonds en 's nachts speelt een belangrijk deel van het uitgangsleven zich af in de beruchte driehoek Spenard Road, Northern Lights Blvd en Minnesota Road. Het geheel bevindt zich zo'n 5 kms te westen van het centrum.

Gedurende mijn rondreis in Alaska had ik van verschillende Alaskezen tips gekregen van clubs en bars in Anchorage. Maar telkens kwam Chilkoot Charlie's terug (zij noemen het Koots). Iedereen zei me dat ik daar zeker naartoe moest gaan want het was ongelooflijk.

En inderdaad, het is ongelooflijk. Dit is werkelijk de mooiste, plezantste, goedkoopste, mooist ingerichte bar waar ik ooit geweest ben. Niet voor niets is deze club al enkele jaren uitgeroepen als moosite bar van geheel Amerika door Playboy.

Hoe stel je Koots voor ? Wel Koots is enorm groot. Van buitenaf lijkt het op een gigantische blokhut zonder ramen. Binnenin zijn er 10 verschillende bars elk met een eigen cachet, een paar podia, een pizzastand,..... teveel om op te noemen.

Gisterenavond was er op hetzelfde moment in 1 van de bars een wine tasting (wijn proeven), in een andere bar weerklonk er metal uit de boxen, op 1 van de podia deed een stand-up comedian zijn ding met grappen als : What's a vegetarian ? "It's an indian word for lousy hunter". In een andere bar neem ik deel aan een kwis. 2 teams van 10 personen spelen tegen elkaar en de kwis wordt geleid door een schitterende kwismaster. Als je een antwoord weet, loop je naar het podium en zet je je op een biervat. Wie eerst neerzit, krijgt de mogelijkheid om te antwoorden. Indien beide teams op hetzelfde moment neerzitten, speelt men eerst rock, paper, scissors (ofwel steen, papier, schaar). Het is een plezant sfeertje en vooral in muziekintro's help ik mijn team o.a. cecilia van Simon & Garfunkel, een nummer van Devo, Rammstein. Uiteindelijk wint ons team en krijg ik een mooie T-shirt van Chilkoot Charlie's. De XL is wel een Amerikaanse maat dus voor mij iets te groot. Voor iemand die breder is, zal dit perfect passen. Dus laat maar weten wie geinteresseerd is in deze T-shirt ?

Om 10h00 begint dan nog een optreden van een groep uit Canada die goed naar Soundgarden geluisterd heeft. En zeggen dat op dit podium reeds klinkende namen stonden als Metallica, Lynyrd Skynyrd, Bon Jovi, Ted Nugent, George Thorogood, Van Halen, ZZ Top. Want blijkbaar wil iedere groep als ze toeren in Anchorage, een jam session geven in Koots. Deze optredens worden nooit aangekondigd dus als je er bent, ben je een van de lucky 200 personen die dan in een van de concertbars toegelaten wordt. Er doen geruchten de ronde dat in de komende dagen / weken Korn zou langskomen in Koots

Verder zijn de prijzen er zeer democratisch o.a. Gin Tonic 100 Bef, een 20 cl bier 33 Bef, een groot stuk pizza 33 Bef,...... en ook belangrijk er zijn zeer veel mooie vrouwen aanwezig. In 1 van de bars zijn de 3 pool biljarts ingenomen door ongelooflijk mooie vrouwen.

Wel gasten ipv naar Peer te gaan zouden we beter het vliegtuig nemen naar Anchorage en hier 5 dagen uitgaan : betere muziek, goedkopere drank, mooiere vrouwen en prachtige natuur.

Om een indruk te krijgen van deze bar (woorden schieten me tekort) ga even naar hun website op www.koots.com

Gisterennacht dan nog even gekeken naar de televisie en alle aandacht gaat uit naar Orkaan Ivan. Dat is waarschijnlijk een orkaan die de dag voordien even gaat waaien en foto's trekken waar de dag nadien zijn vrienden/orkanen zullen zijn (inside joke). Op het scherm was tevens een gondel te zien.

Nu vertrek ik voor een laatste wandeling in de natuur. Ik rij 15 miles te zuiden van Anchorage waar het startpunt ligt van de 20 kms lange en lastige "Wolverine Trail". En vanavond zal ik dan mijn laatste nacht in Anchorage vieren in "Koots" www.koots.com

Tot morgen

Murke

Murke drinkt cheap beer en eet lousy food

Het wordt stilaan een verslaving maar ik hunker iedere dag naar mijn wandeling. Gisterennamiddag een deeltje gewandeld van de in het totaal meer dan 50 kms tellende "Resurrection Trail" in de Chugach Mountains van het Kenai Peninsula Park.

Na een wandeling van meer dan 3 uur kom ik uitgehongerd aan bij mijn Chevy en besluit iets te eten. Op mijn terugweg door de bossen, valt mijn oog plots op een bord onder geweien van elanden en caribou's. Op dit bord staat te lezen "The Salmon Bake - Cheap Beer and Lousy Food" (goedkoop bier en slecht eten). Als reclameslogan kan dit tellen. Ik weet niet hoe jullie daarop zouden reageren maar bij Murke werkt dit als een rode lap op een stier (alhoewel dit niet klopt daar een stier geen onderscheid kan maken tussen kleuren dus je kan evengoed een groene of gele lap gebruiken).

Ik keer terug en rij de weg op naar The Salmon Bake. Ik kom bij een houten lodge die er eerder onverzorgd uit ziet. Ik ga toch binnen en zal me dit niet beklagen. Binnen zit er veel volk aan een lange toog. Er brandt een open haard en de inrichting is Pico Bello. Er bestellen twee roodharigen en ze zijn lekker vuilgebekt, wat hoort in zo'n zaak.

Ik bestel een Alaskan Reindeer Dinner en een salmon soup. Wat ik vervolgens krijg, is allesbehalve "lousy". Dit is een van de beste maaltijden die ik gegeten heb in Alaska. Tussen de soep en het eten duurt het een tijdje en dat heeft 1 van dit roodharige diensters blijkbaar gezien want ze komt van achter de toog naar me toe met een groot mes in haar handen en ze zegt zeer serieus : "I'm going to harass the cook" (ik ga de kok gaan lastigvallen). Vanuit de keuken weerklinkt een prachtig geacteerde conversatie tussen kok en dienster en 1 min. later heb ik mijn eten. Enkel Duitse toeristen zouden niet doorhebben dat het hier om een act gaat want Duitsers en humor, ja ...

Ik reken af en ook "cheap" komt hier tot zijn recht want voor 2 ales, een schitterende zalmsoep, en een uitgebreid diner bestaande uit pikante rendierstukjes bedekt met smeltende Cheddarkaas, gebakken aardappelen in de schil, rijst, paprika's en gebakken uien betaal ik (incl. tip) 25 $.

's avonds nog gekeken naar de televisie waar op 1 van de 62 kanalen "The World Series of Poker" te zien waren. Het wereldkampioenschap poker vanuit "The Horseshoe" in Las Vegas. De finalisten waren perfect getypecast : de cowboy, de Italiaanse maffiosi, de nerd die poker wiskundig benadert, de clown die via een bril met draaiende spiralen de tegenstander uit zijn evenwicht probeert te brengen (poker is a mindgame).

Het is nu 6h30 in Seward en ik vertrek nu naar Anchorage. Een rit van 200 kms.

Prettige voortzetting van jullie dag

Murke vanuit het zonnige Alaska

Murke speelt Pool

Gisterenavond even Seward verkend. Seward is een stadje van 4000 inwoners en het uitgangsleven speelt zich af aan ofwel de jachthaven of in 4th Avenue.

In 4th Avenue zijn een 6-tal clubs en een 5-tal restaurants. Voor de deuren de traditionele enorme 5.0 liter jeeps en pick ups en het publiek bestaat traditioneel uit ruwe binken en sporadisch een schone madam.

Ik besluit eerst iets te eten in "The Oriental Garden", een Chinees restaurant. De kelner vraagt me in welk jaar ik geboren ben en ik krijg mijn Chinees horoscoopteken. Ik ben een "draak" en wat staat er op mijn fiche te lezen : "Marry a rat or Monkey late in life". Dus 't is van de Chinezen dat je het moet horen. Ik heb dus nog meer dan tijd zat want late in life is ook op mijn 60ste. Een rat is een vrouw geboren in 1972, 1984 of 1996. Een monkey is een vrouw geboren in 1968, 1980, 1992 of 2004 (Delphine Martens ?, OK Filip en Roos ?).

Na de maaltijd begeef ik me naar Yukon's bar. Een bruine kroeg met een indiaans ogende barmeid (prachtig gezicht geplaatst op 1,55 meter vet). Uit de boxen weerklinkt country en het publiek bestaat vooral uit ruwe cowboys inclusief een groot mes dat bengelt langs hun benen.

Centraal staat de poolbiljart. Deze zijn groter dan bij ons (tussen snookertafel en pool bij ons). Het laken is beige en in tegenstelling tot bij ons mag je langs beide zijden potten. Je speelt ofwel met de ballen met een streep of zonder streep. Poolbiljart en golfbiljart vind ik eigenlijk sporten voor janetten. Enkel snooker en driebanden kan mijn goedkeuring wegdragen. Zo vind ik ook tennis een sport en badminton en squash iets voor janetten.

Een van de gasten aan den toog vraagt of ik geinteresseerd ben in een spelletje. Ik ga akkoord maar zeg dat ik pool niet gewend ben. Zoals in de films, leggen we elk 5 $ op de rand van de pooltafel. Het spel begint en ik denk dat ik met mijn kennis van driebanden (effect, driehoeksmeetkunde) die Alaskaanse loser met een mes van 20 cm, zichtbaar bengelend aan zijn rechterdij, eens een lesje zal leren.

We potten om beurt enkele ballen. Rondom de tafel staan nu reeds meerdere stevige boeboes toe te kijken. Uiteindelijk moet ik me toch gewonnen geven maar ik ben eervol tenondergegaan.

Met mijn nieuwe vrienden drink ik nog enkele Alaskan Ales aan den toog. Ik spring op de weg naar het hotel ook nog even binnen in Tony's bar waar luid uit de boxen Nirvana weerklinkt. Ik besluit de avond te eindigen met een Gin-Tonic.

Bij aankomst in het hotel lees ik nog de ontknoping van mijn 450 blz. tellend boek "gerechtigheid" van Ian Rankin en val tevreden in slaap.

Deze morgen heb ik het Sealife Center bezocht en een mens voelt zich zo klein als hij die enorme zeeleeuwen en andere vreemde creaturen uit de Bering Sea kan aanschouwen.

Daar de computer in het hotel het begeven heeft, zend ik deze mail vanuit Grant Electronics, een computerwinkel in Seward met een ongelooflijke nerd die bestelt. Indien ze een nerd zoeken voor 1 of andere film dan leeft hier het perfecte exemplaar.

Murke

Murke voelt zich een Atabaskan indiaan

Gisterenmorgenvroeg de ferry genomen van Valdez naar Whittier. Zo'n 7 uur varen door Prince William Sound, een van de prachtigste gebieden ter wereld. Rondom U bergen en gletsjers, in het water nu en dan ijsschotsen en heel in de verte hebben we enkele orka's gezien. Voeg daarbij een stralend zonnetje en een 5-tal graden C en je weet dat we spreken over een perfecte zomerdag.

Aangekomen in Whittier, dien ik een uur te wachten vooraleer we door de enige tunnel kunnen die ons terug op de highway brengt. Whittier is een voormalige legerbasis en is volledig omrand door bergen. Door die ene tunnel moet het verkeer langs 2 zijden (en er is maar 1 vak) maar ook de trein (dus er liggen treinrails). Na 1 uur wachten mag met tussenpauzes telkens 1 wagen de tunnel in (max. snelheid 25 miles). Door die tunnel rijden is een ware belevenis, aan de kanten ruwe rotsen, onder jouw rails en voortdurend water dat van de rotsen op de wagen valt. Na 10 minuten ondergronds kom ik weer in de bewoonde wereld.

Na een lange rit kom ik aan in Seward waar ik 3 nachten zal verblijven. Seward is mijn uitvalsbasis voor lange wandelingen de komende dagen. Seward ligt in de Kenai Peninsula en vlakbij het nationaal park. Er is tevens een jachthaven en een sealife center.

Ik neem een bad en besluit de innerlijke mens te versterken. Ik ga daarvoor naar de jachthaven naar Chinooks seafood restaurant. Het is een prachtig restaurant met zicht op de jachthaven en in de verte de bergen. Maar het mooiste bevindt zich in het restaurant zelf nl. het dienstertje. Het valt me op dat de dienstertjes in Alaska uitermate mooi zijn. Als ik nog eens trouw, zal het zeker met zo'n vriendelijk dienstertje zijn.

Ik bestel de speciale seafood schotel en wat ik voor mij krijg, is fantastisch nl. een schotel met krab, King Prawns (en dit zijn wel degelijk reuzengarnalen), zalm, heilbot, mosselen en dit geserveerd met excellente rijst en diverse groenten. Ik geniet uitermate. Ondertussen ben ik in gesprek geraakt met een koppel van California. Als ik zeg dat ik uit Belgie kom, vraagt de vrouw, uit welk deel van Belgie ik kom, het Nederlandstalig gedeelte of het Franstalig. Ik verschiet mij een bult want meestal denken ze hier dat Belgium een stad is. Nu blijkt dat dit koppel al meermalen in Belgie geweest is. Ze zijn zot van Belgie en kennen zelfs waterzooi. En ze zijn zelfs reeds in Roeselare geweest want als ik zeg dat ik van Roeselare ben, zegt de man direct Rodenbach. Je moet daarvoor in Alaska zitten.

Ik bestel nog een ijsje als dessert aan het dienstertje ( ze heet Mira) en reken af. Mira heeft me nog meegedeeld dat "DJ's Wheelhouse" the place to be is op zaterdagavond.

Ik ga echter naar mijn hotel en kruip vroeg onder de lakens want morgen wil in een wandeling doen van meer dan 20 kms in het Kenai Park. 's nachts heb ik een zeer vreemde droom waarin Jef Vansteeland en Hans Depla vermoord worden. Ze leven toch nog, hoop ik ?

Om 6 uur sta ik op en neem een ontbijt bestaande uit fruitsap, een muffin en koffie en vervolgens ben ik weg om een wandeling te maken naar "Lost Lake". Ik rij een 10 tal kilometer buiten Seward waar ik een aarden weg neem die me tot bij het startpunt brengt van "The Lost Lake Trail".

Telkens ervaar ik hetzelfde bij mijn wandelingen. De eerste twee kilometer is het afzien totdat mijn asem breekt. En dit is vandaag niet anders temeer daar het de eerste twee kilometers steil klimmen is. Vervolgens kom ik op adem en is het gezellig wandelen. Mijn benen zijn ondertussen reeds zo gespierd en sexy als vroeger, toen menige vrouw bij de aanblik van mijn sexy benen in zwijm viel. Geinteresseerd dames ?

De wandeling brengt me door een ongelooflijk schoon stukje natuur (ik weet het, ik val in herhaling maar het is niets anders). Onderweg zie ik zeer mooie gele en blauwe vogeltjes. Verder vliegen hoog boven mij enkele arenden en als ik het meer nader, kruisen 10-tallen marmotten mijn weg. Het is ongelooflijk mooi om deze beestjes bezig te zien.

Als ik bij het meer kom, nuttig ik mijn middagmaal bestaande uit enkele koeken en water. Ik heb reeds 1 1/2 liter water gedronken onderweg. Hier heerst de absolute stilte en op mijn tocht van meer dan 4 uur hier naartoe, ben ik geen enkele homo sapiens tegengekomen. Wat kan het leven toch prachtig zijn. Nu voel ik me pas echt een Atabaskan indiaan (de oorspronkelijke bewoners van Alaska)

Op de terugweg gaat het meestal bergaf en bepaalde passages leg ik zelfs al lopend af. Ik ben waarschijnlijk de beste afdaler ter wereld. Na iets meer dan 7 uur wandelen kom ik terug bij de wagen. Ik heb er een wandeling van 20 kms op zitten.

Nu een verkwikkend bad in het hotel, een paar uurtjes rusten en vanavond even Seward gaan verkennen.

Murke de atabaskan indiaan

Murke heeft hoogtevrees

Rond 9 uur vertrek ik uit Glennallen, richting Valdez. Het wordt een trip van een 200-tal kilometers. 200 km lang zal ik aan mijn linkerzijde de immense bergtoppen zien van het Wrangell St. Elias Park.

Een 20 kms verder besluit ik te ontbijten in een roadhouse in Copper City. Ik kijk op de menukaart en zie staan "piglet". Bij de beschrijving staan roereieren met ham en nog een paar zaken die ik niet ken. Als de dienster me de "piglet" brengt, verschiet ik me een bult. Het is precies een berg kots dat ze uitgegooid hebben boven een pistolet. De geur is afgrijselijk. Gelukkig is er een apart bord met twee roereieren. Ik denk na over de naam "piglet" en misschien betekent dit varkenstrog, ik weet het niet maar wat op mijn bord ligt, is werkelijk iets dat je ziet in varkenstroggen. Ik reken af en de dienster neemt zonder iets te zeggen mijn onaangeroerd bord piglet weg. Het zal nog een halve dag duren voor ik die geur uit mijn geheugen kan bannen.

Ik vervolg The Richardson Highway naar Valdez en de natuur wordt mooier en mooier. Langs weerszijden gletsjers en dit alles terug onder een hemelsblauwe hemel en een stralend zonnetje, temperaturen van 10 graden Celsius.

Ik nader al kilometers een gletsjer en de weg passeert daar nu langs. Ik vind dat het tijd is om wat aan lichaamsbeweging te doen en besluit de gletsjer te beklimmen. Ik parkeer de wagen en baan me een weg door de bushes. Na een kwartier is er echter geen doorkomen meer aan. Langs hier geraak ik niet tot bij de berg.

Ik keer terug en rij verder. Ongeveer 4 kms verder zie ik dat er een nationaal park is en dat de gletjser de "Worthington glacier" heet. Er is een pad dat naar de top leidt. Zoals zo dikwijls in Alaska, staat er geen kat op de parking waar de trail start. Ik ben helemaal alleen. Aan het begin van de trail staat "steep ridge, difficult !", dus dat wordt een kuitenbijter.

Het gaat inderdaad zeer steil omhoog door zeer dicht struikgewas. Ik heb verschillende striemen in mijn armen van de takken. Bij andere beklimmingen gaat het dikwijls zigzag, hier gaat het redelijk recht omhoog naar de eerste bergkam. Ik ben opgelucht als ik eindelijk uit het dichte struikgewas ben en op de rotsen kom die me tot op de bergkam brengen. Vanaf nu gaat het verder op een richel van 1/2 meter breed en met zowel links als rechts afgronden met rotsen en losliggende stenen. Bij iedere stap schuiven er losse steentjes naar beneden de afgrond in. Hoe hoger ik kom, hoe meer de wind komt opzetten maar het is een eerder warme wind.

Nog ongeveer een kilometer klimmen en een hoogteverschil van 150 meter overbruggen en ik sta boven de gletsjer maar dan gebeurt iets onwaarschijnlijks. Ik duizel lichtjes als ik naar beneden kijk en moet mij neerzetten op de richel. Ik kan mij niet meer bewegen en daal een 50-tal meter af op mijn zitvlak. Ik sta terug recht en het gevoel is weg. Misschien ligt het aan de vermoeidheid of aan een windstoot, ik weet het niet. Ik besluit nog een poging te wagen en precies op dezelfde plaats, krijg ik dit gevoel. Ik besluit het noodlot niet te tarten en daal af. Ik heb in het verleden nochtans op veel grotere hoogtes gestaan maar dan was er meestal maar aan 1 zijde een afgrond en aan de andere zijde een bergwand. Misschien zijn die 2 afgronden verantwoordelijk voor een lichte vorm van hoogtevrees ?

Ik vervolg mijn weg naar Valdez en het landschap wordt onwaarschijnlijk. Nu zie ik ook de eerste watervallen. Deze dragen prachtige namen als "The Bridal Veil Falls" (de bruidssluier watervallen) of "The horsetail Falls".

Ik daal af naar Valdez, een stadje van 4.000 inwoners en het is een ongelooflijk pittoresk stadje. Het is omringd door bergen en aan de ene zijde is er Prince Williams Sound (de zee die leidt tot de golf van Alaska) en waar in 1989 de grootste olieramp van de USA plaatsvond nl. de ramp met de Exxon Valdez. Tot 2000 heeft het geduurd voordat het helemaal opgeruimd was. Nu zie je enkel het azuurblauwe water en tal van vogels en vissen.

Na ingecheckt te hebben in het Aspen Hotel, besluit ik nog een wandeling te maken. Er is een wandeling langs de zee en langs de heuvels die een 3-tal uur duurt. Wat doet het deugd om de zuivere zeelucht te ruiken. Gedurende een ruime tijd loop ik naast een rivier en daar zwemmen gewoonweg 10-tallen vissen van een halve meter lang. Je kan ze bij wijze van spreken gewoon pakken en in de pan gooien. Om hier te vissen, moet je geen crack zijn.

Na een drietal uur kom ik terug bij de wagen en na een douche in het hotel, ga ik een paar ales drinken in de 3 clubs die Valdez rijk is. De 2 interessantste zijn "Club Valdez" aan de haven (vooral zeilschepen, visserijboten en luxejachts) en "The Pipeline Club". Club Valdez is een bruine rockkroeg en The Pipeline Club is een meer trendy club. Valdez is ook veel duurder dan andere steden in Alaska. Misschien komt dit daar er meer industrie is (vooral olie en visvangst).

Nu ga ik slapen want morgenvroeg moet ik met de wagen op de ferry die me, na een 7-uren durende tocht door 1 van de mooiste waternatuurgebieden ter wereld, zal afzetten bij Whittier. Prince William Sound is de natuurlijke biotoop van Orka's, walvissen, zeeleeuwen en zeehonden. Hopelijk krijg ik dat morgen allemaal te zien vanop de boot.

Prettig weekend in Belgie

van Murke

Murke bij de Kaloten

Ik vertrek uit Fairbanks richting Glennallen. Het wordt een stralende zonnige dag met temperaturen tot 15 graden Celsius.

Op de radio luister ik een tijdje naar 1 van die predikanten die van 's morgens tot 's avonds de ether vervuilen. Het stramien is telkens hetzelfde. Bij het begin van de preek probeert de predikant een schuldgevoel te bewerkstelligen bij de luisteraar. Zinnen als "we are all sinners" komen regelmatig terug. En na een kwartier komt dan de verlossing. Je kan vergiffenis bekomen voor je zonden door een donatie te doen aan bijv. de presbyterian Church, call 0800-.......... Stelletje hypocriete losers. Ik vraag me af wie daar de ganse dag naar luistert ?

Ik volg de Alaska Highway tot in Delta Junction en van dan af volg ik de Richardson Highway tot in Glennallen. Ongelooflijke natuur, tal van meren, rivieren, kreken en witte bergtoppen.
's middags stop ik aan een rivier en zet me op een paar rotsblokken. Mijn picnic bestaat uit cinnamon cakes, chocolademelk, een stuk rendierworst. Rondom mij is het muisstil. Ik begin aan het boek "gerechtigheid" van Ian Rankin, een Britse auteur. Ik word direct meegezogen door het boek zodat ik reeds 2 uur lees op mijn rots. Liefhebbers van de betere politiethriller kan ik dit zeker aanraden. Het verhaal speelt zich af in Schotland en als je houdt van de serie Taggart, is dit zeker spek voor je bek.

Ik vervolg mijn weg en op de radio hoor ik voor het eerst een Belgische groep, waar de DJ redelijk vol van is. Het is niet Deus, Soulwax, 2 many DJ's, Arno, Praga Kahn, Lords of Acid, Axelle Red, K's Choice maar vreemd genoeg Zap Mama. Maar nog altijd vind ik die muziek van Zap Mama redelijk zuigen.

We naderen Glennallen en daarmee ook het Wrangell St. Elias Park. Dit is het grootste park van de USA. Trouwens de 3 grootste parken van de USA bevinden zich in Alaska. Je hebt vooreerst Wrangell St. Elias. Op een tweede plaats heb je het Northern Arctic Park en op een derde plaats heb je Denali (zie vorige posts). Wrangell St. Elias is groter dan de 22 grootste parken van de USA, buiten Alaska, samen. Om maar te zeggen dat het gigantisch is.

Ik zal Wrangell echter niet kunnen bezoeken want daarvoor heb je een uitstekende 4 x 4 nodig en mijn Chevy is een gewone wagen. Om het park te betreden moet je eerst 100 kms door een rivierbedding rijden vol rotsen en stenen. Om Wrangell te bezoeken heb je minstens 4 a 5 dagen nodig en het is niet aangeraden om dit alleen te doen. Maar ik kom hier, goed voorbereid, naar terug want dit moet ik zeker nog meemaken. Iemand geinteresseerd om mee te komen ?

Ik kom tenslotte aan in mijn hotel in Glennallen, het Caribou Hotel. Van de lange autorit, met verschillende pauzes om van het natuurschoon te genieten, heb ik honger gekregen en besluit een vis te verorberen in een nabijgelegen restaurant. De dienster vraagt me wat ik wens te drinken bij mijn vis en ik zeg : "an alaskan ale, please". De dienster verontschuldigt zich en zegt me dat ze geen alcohol mogen schenken omdat het restaurant te dicht bij een kerk en een school ligt. Ik repliceer, wat die kerk betreft, dat kan mij niet schelen want ik ben niet katholiek en wat die school betreft, er is toch een wet in de US die zegt dat je geen alcohol mag schenken aan min 21-jarigen dus er zullen toch niet veel studenten in die lagere school zitten van 21 jaar.

Plots roept een vrouw die in een hoek zit : "it's a dry city". Ik kijk en zie een kolos van een vrouw met om haar nek een groot kruis. Ik word kwaad maar zeg beleefd maar gedecideerd tegen die goebe : "I was not talking to you, I'm talking to this girl". De vetkwabbe zegt verveeld : "I'm sorry" en ziet in mij waarschijnlijk de verpersoonlijking van de Satan. Ik bestel een diet coke aan het dienstertje en ik zie dat ze geniet van het feit dat ik die dikke goebe op haar nummer gezet heb.

Een tijdje later verlaat onze Heilige Drievuldigheid het restaurant en, wonder boven wonder, ze kan door de deur zonder een schoentrekker te gebruiken. Ik moet denken aan "the Meaning of Life" van Monthy Python waar de vetzak ontploft.

Nu het monster verdwenen is, komt het dienstertje terug en ze tekent me een plannetje waar ik 2 mijlen buiten het stadje wel bier kan krijgen. Ik zeg haar dat ik niet expliciet bier nodig heb maar dat de redenen waarom je het niet kan krijgen in dit restaurant ridicuul zijn. We praten nog wat en ze vertelt dat iedereen in het stadje buiten de stad drank gaat halen en dat thuis dan drinkt, samen met vrienden, ook de kaloten doen dit.

Ik reken af en geef het vriendelijke dienstertje een mooie tip. Ze knikt beleefd en geamuseerd. Stilletjes hoop ik dat ze samen met haar vrienden een revolutie op poten zet om de goebe en haar volgelingen te counteren.

In het hotel lees ik nog een aantal hoofdstukken in "gerechtigheid" van Ian Rankin en voel zeer veel sympathie voor de rechercheur John Rebus

Tot morgen

Murke

Murke eet Musk Ox (muskusos ?)

Het is nu 08h30 in het zonovergoten maar ijskoude Fairbanks. Momenteel is het 18 graden Fahrenheit. Jullie kunnen dit reeds omrekenen naar Celsius om te zien hoeveel graden het onder O is. (Voor omrekening F naar C zie eerdere berichten).

Gisterenavond ben ik gaan eten in restaurant-saloon "The Pumphouse", 1 van de 500 distinguished restaurants die de USA rijk is.

The Pumphouse is een zeer grote zaak, die zich bevindt aan de oostzijde van Fairbanks (zo'n 10 min. rijden). De Pumphouse bestaat uit een restaurant met 200 plaatsen, een gigantisch saloon voorzien van oesterbar, pool tables van eind jaren 1800 en een sjoelbak van 6 meter lang. Daarnaast is er ook een gambling room. Het hele gebouw is gebouwd in de stijl van eind de jaren 1800.

Ik vraag het meisje aan de inkom of er een 'table for 1' beschikbaar is. Ze vertelt me dat het ongeveer 30 min. zal duren eer er iets vrijkomt maar dat ik gerust in de saloon iets kan gaan drinken. Ik bestel aan de toog een "Alaskan Ale" en zoals zo vaak in Alaska heb je direct een gesprekspartner gevonden. Meestal word je aangesproken met de openingszin : "Hi, How are you doing ?" en dan begin je een gesprek. Deze keer is het een Amerikaan met een uiterst vet accent. Dit accent in combinatie met liters ale, zorgt ervoor dat deze man bijna niet te verstaan is. Ik meen te begrijpen dat hij nooit meer aandelen zal kopen van vliegtuigen nu dat Delta Airlines bijna bankroet is. Na een tijdje besluit ik de Patrick Staelens van Fairbanks te verlaten en zoek andere oorden op. Het meisje van de inkom komt me halen en zegt me dat ze een tafel vrij heeft.

Ik kijk op de menukaart en besluit Musk Ox te eten (Ik denk dat de vertaling muskusos is). Dit is iets wat ik nog niet gegeten heb en ik hoop dat het niet te vettig is,
Indien je niet weet wat een Musk Ox is kijk dan even op onderstaande link. The Pumphouse is de enige plaats in Fairbanks waar je musk ox kan eten

http://www.blueplanetbiomes.org/musk_ox.htm

Als voorgerecht geniet ik van een uitstekende seafood soup met zeer veel verschillende soorten vis en schaaldieren. Een streling voor de smaakpapillen.

Dan komt de schotel met Musk Ox. Een bord met puree, mooi gegarneerd met stukjes bloemkool,broccoli, iets rood en een mooi stukje vlees onder een donkerbruin-rood sausje. Ik snij in het vlees en tot mijn opluchting is het een zacht stukje vlees. Het vlees smelt in mijn mond. De smaak is iets tussen een steak en een hamburger. 't is werkelijk heerlijk.

Na de maaltijd vraag ik de rekening en het geheel incl. tip van 20% kost me 25 $ (zo'n 850 Bef). Wel, eet je iets gelijkaardigs in Belgie in een identiek kader wel dan betaal je zeker het dubbele. Ik verlaat blij en voldaan 'The Pumphouse'.

Op naar "The Howling Dog Saloon".

Op de Pure Rock Radio van Fairbanks speelt 'Hells Bells' van AC/DC, vervolgens 'La Grange' van ZZ Top en dan 5 nummers van Metallica (Metallica special). Ik zet de muziekinstallatie van de Chevy op vollen bak en wat een muziekinstallatie zit er in die Chevy. Super ! Ik kijk op de teller en zie dat ik 70mph rijd ipv de toegestane 55 mph. Nu begrijp ik de song van Sammy Hagar "I can't drive 55". Hardrock en traag rijden gaat niet samen.

Na een halfuurtje bereik is The Howling Dog en er is een optreden vanavond. Veel volk en een stoere boeboe achter den toog. Een driemansformatie op het podium, stijl Give Buzze maar met een gitaarvirtuoos. Wat die gast uit zijn gitaar haalt, niet gewoon. Blijkbaar een gimmick in The Dog is het volgende. De zanger zegt : "it's wednesdaynight in the whoehoehoehoehoe Howling Dog en dan begint iedereen te huilen als een wolf (whoehoehoehoe). Ook Murke huilt mee als een volleerde wolf. Dit gebeurt zo'n 5-tal keer en ik moet eerlijk zeggen dat ik het plezant vind.

Er wordt ook op een uiterst rare manier gedanst op de muziek. Vergelijk het een beetje als een kruising tussen Murke die probeert te swingen en Dries die ritmisch meebeweegt met de muziek. Het is hilarisch om te zien en ik moet mijn lachspieren regelmatig bedwingen.

Na een 3-tal uur in de Dog besluit ik om nog even langs te gaan in "The Marlin". Brandy is reeds weg daar haar shift stopte om 23h00. In The Marlin is het "Open Mic avond" (een soort vrij podium) en ik moet zeggen dat er wat talent rondloopt in Fairbanks.

Om 02h00 zoek ik mijn hotel op. Mijn verblijf in Fairbanks was te kort want er zijn nog een 20-tal plaatsen die ik had willen bezoeken. Ik hou alleen goede herinneringen over aan Fairbanks en kan iedereen Fairbanks aanraden.

Nu vertrek ik voor een 400 kms lange rit naar het zuidoosten van Alaska. Eindbestemming Glennalen, een dorpje met 500 inwoners

Tot morgen misschien

Murke

Murke in Chena Valley

Na mijn aankomst uit Barrow heb ik in de Pike een verkwikkende douche genomen en ben ik klaar om het mooie natuurschoon rondom Fairbanks te verkennen. Het is nu 14h00 en een stralend zonnetje, hemelsblauwe hemel en waarempel 15 graden C. 't is moeilijk te geloven dat de temperaturen deze nacht weer dalen tot - 5 graden C, maar toch is het zo.

Ik rijd te Noorden van Fairbanks Chena Valley in, waar ik na een 80-tal kilometer in de wijde natuur een mooie wandeling zal maken. Chena Valley is heuvelachtig, tal van kreken met beverdammen en zeer rustig. Op weg daar naartoe luister ik naar een rockstation van Fairbanks, best te pruimen. Na een 20-tal kilometer moet ik flink op de rem staan want voor mij steekt een eland de weg over. Hij blijft pal voor mijn Chevy staan, zo'n 10 meter verwijderd van mij. Nu valt het mij op wat een enorm beest dat is en ik kan best begrijpen dat, bij een aanrijding, in vele gevallen de chauffeur verpletterd wordt onder het gewicht van de eland. Per jaar worden er in Alaska meer dan 800 elanden doodgereden en in enkele gevallen bekoopt de chauffeur het ook met zijn leven.

Ik blijf muisstil zitten in de wagen en de eland kijkt mij aan. Ik weet echt niet wat te doen ? "vallen elanden wagens aan ?" Hij bekijkt me zo'n 5 seconden maar voor mij lijkt het een eeuwigheid. Uiteindelijk loopt de eland verder de bushes in. Ik sta nog even stil en vervolg dan mijn weg.

Een eindje verder zie ik aan de kant van de weg enkele pick ups staan met mensen errond. Ik vertraag want dit kan betekenen dat er gevaar dreigt,... Als ik naderbij kom, zie ik een 6-tal stevig uit de kluiten gewassen Amerikanen. Ze zijn zwaar bewapend en staan op het punt de bushes in te trekken op jacht. Ik zwaai naar hen en krijg een tikje tegen hun cowboyhoed terug. ja, want inderdaad hier mag je bijna overal vrij jagen en de meesten die hier leven zijn sterke voorstanders van de jacht. Michel Vandenbossche van Gaia zou hier zeker niet welkom zijn en ik denk dat hij hier niet leven weggeraakt. Op de televisie is er hier zelf een "outdoor channel" dat 24 uur per dag bericht over nieuwigheden inzake wapens, jachttips,.... Het klinkt voor ons allemaal luguber maar toch hebben we graag 's avonds een stukje vlees op ons bord. Dus dat beestje moet gedood worden. En als dat nu in een slachthuis gebeurt of via de jacht, veel verschil maakt dat niet uit. Persoonlijk denk ik daar liever niet veel aan. Ik zie graag het beginstadium (het beest in de wilde natuur) maar ik geniet ook van het eindstadium (een stukje vlees op mijn bord overgoten met een heerlijke saus). Alle tussenstadia vergeet ik het liefst.

Verder op de weg valt het me op dat alle borden langs de weg doorzeefd zijn met kogels. Ik stel me daarbij zatte rednecks voor die 's nachts van de jacht komen, enkele bierpullen gedronken hebben en al rijdend schieten op de verkeersborden. Plots begin ik me af te vragen wat ik tijdens mijn natuurwandeling het meest moet vrezen, het wild of diegenen die op het wild jagen ?

Na 80 kms kom ik op de plek waar ik een wandeling zal maken van 2 a 3 uur. Ik bevind me terug in de prachtige natuur en naar gewoonte gaat het ook hier weer bergop en bergaf. Het heerlijk zonnetje doet deugd en mijn einddoel ligt een 500-tal meter hoger. Ik voel me als Johan Musseuw want "ik heb goede benen" en ook de ademhaling is OK. In vergelijking met mijn eerste wandelingen, gaat dit uitstekend. Mijn vormpeil stijgt. Nu en dan word je opgeschrikt door geritsel in de bomen. Telkens zijn het die speels arctic eekhoorntjes.
Ik denk plots aan die wandelclubs die je soms ziet lopen in West-Vlaanderen. Ze lopen dan langs pittoreske plaatsen als de Beversesteenweg, De Palma, .... En zeggen dat ik hier alleen, in een schitterend stukje natuur, rondwandel.

Voor mij zie ik opeens een stront en ik kan met zekerheid zeggen dat het geen stront is van een eekhoorn of het zou een eekhoorn van 2 meter moeten zijn. Zoals ik geleerd heb in Kenia, woel ik met een stokje in de stront en open de stront. De stront is niet meer vers dus het beest (wat het ook mag zijn) zal al een heel stuk weg zijn. Dus ik kan zonder problemen mijn klim verderzetten. Na een kleine 2 uur bereik ik de top en opnieuw word ik getrakteerd op een geweld zicht op een deel van de Chena Valley. Wat kan het leven toch mooi zijn. Na een halfuurtje genieten, keer ik terug en op bepaalde passages bergaf, zet ik het zelfs op een lopen want "ik heb goede benen". En nu terug naar het hotel voor een verkwikkend bad want mijn laatste avond in Fairbanks moet ik nog vieren. Mijn passage in Fairbanks blijkt te kort want er is zeer veel te zien om en rond Fairbanks. Verder is het ideaal dat er 's avonds ook veel te doen is om en rond Fairbanks. Downtown Fairbanks vermijd je het best want daar zijn er slechts enkele 'tourist traps', voor toeristen zonder idee"en. Het meest opwindende bevindt zich binnen een straal van 20 kms rond Fairbanks.

Zo, en dan nu Fairbanks en omstreken induiken

Murke