Met het lokaal vervoer naar Humahuaca

We zitten net geen 3000 meter hoog op de Altiplano, een immense hoogvlakte en ook wel het dak van Zuid-Amerika genoemd. De zon staat vrijwel de hele dag pal boven onze hoofden, maar de valleien geven afkoeling en zijn kleurrijk. Met de lokale bus, een rammelkar die zijn beste tijd heeft gehad, trokken we naar het stofferige Humahuaca. De lokale Quechua-indianen leven er vooral van de verkoop van regionale spulletjes en kauwen de hele dag door op cocablaadjes. Dit zou ook een afdoend middel zijn tegen hoogteziekte. Het leven is hier hard, dat is te zien aan de gezichten van de indianen, die wel op perkament lijken. Kleurrijke standjes fleuren de smalle straatjes op. Moeders dragen hun kinderen op de rug. Op de lokale markt wordt volop inkopen gedaan en dan trekken de locals terug de bus op naar god weet welk gat. Onderweg pastelkleurige bergen, een brede uitgedroogde rivierbedding, heel veel cactussen en weer die nimmer aflatende zon. Terug thuis dompel ik me onder in de spa van het hotel. Weg stof !