Minivoetbal

Iedere week speel ik minivoetbal met Thor Waterschei. Ook dit jaar draaien we mee aan de top ondanks het feit dat we bijna rijp zijn voor het rusthuis. En in de après-match in 't Sjampetterke zijn we onverslaanbaar. Geregeld kom ik na middernacht thuis met mijn buizen meer dan vol maar ja, voor ons is voetbal nog een feest.

Het voordeel als je iets ouder wordt, is het feit dat je jezelf niet zo snel druk maakt en na de match is de sfeer hetzelfde als we nu gewonnen hebben of niet. Maar we bezitten nog allemaal de winnersmentaliteit en dat moet er zijn want ik zou niet kunnen voetballen zonder de intentie van te winnen.

We kunnen ook alles relativeren en lachen graag met bepaalde situaties. Een voorbeeld van een maand geleden :

We staan 5-2 voor en onze schooldirecteur, die een gezellige toogzweer heeft, komt traag met de bal naar voren. Hij wacht af totdat er iemand van de tegenpartij op hem komt om dan te genieten van het voordeel van de extra man MAAR in plaats dat de tegenpartij aanvalt, roept er één van hen : "Hei Oliebol, gaj nog voetballen ?" Vroeger gingen we ons kwaad maken maar nu kregen we bijna allen de slappe lach, de oliebol en scheidsrechter inclusief.

Je vraagt je misschien af wat die foto van die janettenschoenen betekent bovenaan dit bericht .... wel deze namiddag kocht ik deze schoenen, vooral omdat de hiel extra verstevigd is en ik had niet zo echt op het kleur gelet. Maar toen de Kip die schoenen zag, kreeg ook zij bijna de slappe lach en ze verstond niet dat ik zo'n lelijke schoenen kon kopen. Maar ja .....

a.s. woensdag 20h00 treed ik voor het eerst aan met mijn lichtgevende schoenen in het VTI tegen de 'Irish Tunes'. Ik hou mijn hart vast voor de, wellicht spottende, reacties van mijn medespelers van Ter Heil Onze Ribbenkas Waterschei