Midden-Oosten (Azië)

In de tweede helft van de jaren '90 verbleef ik beroepshalve een tiental dagen in Damascus (Syrië). Mijn contactpersonen/gidsen aldaar waren Ahnaf (tussenpersoon die in Duitsland gestudeerd had, moslim maar niet-fanatiek) en Mr. M. (zeer rijke Syriër die Arabische gastvrijheid hoog in het vaandel droeg).

Op een bevoorrechte manier kon ik dus nader kennismaken met de Syrische "way of life".

In die tijd werd je als buitenlander geschaduwd door de geheime dienst. Je werd gevolgd ... je kon de geheime agenten na een tijdje herkennen ... de meeste droegen zo'n blouson à la Starsky & Hutch en als ze een krant lazen, kon je soms de antenne nog zien van hun walkie talkie.

Verder werden je telefoongesprekken afgeluisterd (je hoorde bij het begin van het gesprek altijd een klik). Als Duitse klanten 's morgens een fax stuurden naar mijn hotel, kreeg ik deze pas 's avonds.... faxen werden eerst vertaald door de geheime dienst.

Maar met deze ongemakken leer je leven. Murke genoot er ongelooflijk van de Arabische gastvrijheid, overheerlijk eten, de narghile (waterpijp), Syrische koffie (één cl puur koffieconcentraat), het kruidenboeket in de Bazaar van Damascus, de Syrische ogen :-) ....

Eén anekdote wil ik jullie niet onthouden. Op een avond vroeg Ahnaf of ik zin had in pizza. Na dagen van heerlijk Arabisch voedsel, leek me dit een leuk alternatief. Ik vond het wel raar dat je pizza kon krijgen in Damascus

Murke : ja, pizza is OK maar ik wist niet dat je pizza kon krijgen in Damascus
Ahnaf : ja, dat is geen probleem, ik zal bellen
Ahnaf : Hello, het is hier George, kan ik binnen een uur 4 pizza's afhalen
Murke : Ahnaf, waarom zeg jij dat je George heet en praat je in het Engels ?
Ahnaf : De pizzeria ligt in het Christelijk deel van Damascus. Als ik zeg dat ik Ahnaf heet, weten ze dat ik een moslim ben en krijgen we kleine pizza's. Als ik zeg dat ik George heet en Engels spreek, denken ze dat ik een buitenlandse katholiek ben en krijg ik een veel grotere pizza

tja, geloof en huichelarij is van alle tijden en alle plaatsen zeker

Deze inleiding brengt mij tot twee zaken die ik dit weekend zag/las

The House of Saddam (Prime)

Op Prime zag ik de eerste twee afleveringen van de miniserie (4 afl.) "The House of Saddam", een co-productie tussen HBO en BBC over het leven van Saddam. Zowel kip als Murke waren sprakeloos bij het aanschouwen van zoveel moois. Mensen die Prime hebben, programmeer maar jullie digicorder. Voor de anderen hoop ik dat ze deze prachtserie ooit uitzenden op Canvas. Ik kijk al uit naar deel 3 en 4. Hieronder een fragment



De Vliegeraar (Khaled Hoseini)



Dit boek staat al weken aan de top van de diverse boekenlijstjes. Dit wil nog niets zeggen maar kan een indicatie zijn. Toen Kip terugkwam van de kapper had deze haar dit boek aangeraden. Dus Murke luisterde naar de kapper en kocht het boek :-)
Zondagmorgen, druilerig weer ... Murke besloot in bed te blijven en enkele pagina's te lezen in dit boek. Murke las uiteindelijk meer dan 200 pagina's. Murke kan iedereen dit boek aanraden. En dat het nu maar snel avond is zodat ik kan verder lezen in dit boek