Murke bij de apaches

Na mijn buitenaards avontuur terug met beide voeten op de aarde. Vrijdagmorgen vertrok ik naar het grondgebied van de apaches en ook het gebied waar Billy the Kid zijn faam maakte. In Ruidoso leven de nazaten van de great Geronimo. De nazaten zijn wel niet meer de goed afgetrainde krijgers van weleer maar eerder de Mc Donalds-variant.

De rit van Roswell naar Ruidoso bracht me door een uiterst desolaat gebied. Een bord met "last fuel, last food for 65 miles" neem je dan ook best serieus en je vult je tank en je neemt voldoende water en energy bars mee want gedurende meer dan 100 kms kom je enkel bergen en een dor landschap tegen,.... Je hebt niet veel fantasie nodig om de apaches hier in vervlogen tijden op hun paarden zien rond te trekken.

Aan de namen hoor je dat je hier evenver komt met Spaans als met Engels. Ik stem af op een radiostation dat non-stop tex-mex serveert. Muziek à la Blazers, Los Lobos, Flaco Jimenez,... blijken een uitstekende reisgezel tijdens deze trip.

Als ik Ruidoso bereik, rij ik direct naar het startpunt van diverse wandelpaden nl. Ski Apache in de Sierra Blanca op 3.200 meter hoogte. Ruidoso is tijdens de winter een ski-oord.
Op deze hoogte is de temperatuur gezakt tot 60° F. Normaal is dit voor Murke een uitstekende temperatuur maar als je van meer dan 100° F komt, voelt dit koud aan.

Ik maak een stevige wandeling van 4 uur op het Crest Trail (zie foto's). Dit brengt mij op hoogtes tussen 3.000 en 4.000 meter. Door de ijle lucht moet ik soms een rustpauze inlassen. Mijn enige compagnons op mijn wandeltocht zijn eekhoorns, veel woodpeckers (ik kom even niet op de Nederlandse vertaling), raven en door de koude zijn de insecten gelukkig verdwenen. In de bossen leven ook beren en herten maar deze heb ik, jammer genoeg, niet ontmoet. Gedurende mijn wandeling geen enkel mens ontmoet alhoewel Ruidoso overbevolkt is met toeristen. vreemd ?

Moe maar voldaan bereik ik terug mijn wagen. Ik besluit niet in Ruidoso te overnachten daar dit toch een zeer toeristische plek is die vooral bevolkt wordt door gezinnen met kinderen en dat is niet echt Murkes habitat. Dus besluit ik om nog 250 kms te rijden tot in de hoofdstad van New Mexico nl. Albuquerque, een stad van 500.000 inwoners.

Onderweg stop ik op een picnic-area. Als ik de restrooms (WC) wens binnen te gaan hangt er een groot bord "beware of rattlesnakes" (pas op voor ratelslangen). Vanzelfsprekend gaat Murke die barak niet binnen want het gedacht dat een ratelslang in zijn slang bijt, bezorgt hem reeds koude rillingen. Als een volleerde trucker, plast hij dan maar tegen zijn voorwiel

En ja, Albuquerque blijkt een uitstekende keuze want the old downtown brengt je zowaar in een perfecte Hollywood-versie van een stadje in Mexico. Prachtige vrouwen (mix tussen indian & mexican). Ik weet dat ik in herhaling val maar het is nu eenmaal zo. 's avonds om 8 uur is het hier nog 30°. De sfeervolle verlichting en de gemoedelijke sfeer bevallen me uitstekend.

Ik besluit iets te gaan eten bij "Little Anita", de naam alleen al ! Little Anita is een schatje en zoals iedereen op het terras drink ik een margarita. De margarita wordt opgediend in een soort "Lunette glas" en is maar liefst 30 cl. Verder eet ik een Mexicaanse schotel, bestaande uit bonen, papas (dikke frieten), gepeperd varkensvlees. Met andere woorden een muilenbrandertje.

Na mijn maaltijd word ik uitermate moe. Little Anita komt nog even bij mij zitten en geeft me enkele tips voor mijn twee komende dagen/avonden in het uiterst interessante Albuquerque.

Murke, Albuquerque 10 am