Het wordt nog een tijdje afzien

Gisterenavond dankzij de pillen en de sprays toch een 5-tal uren kunnen slapen want om 5h00 werd ik wakker van een enorme donderslag.

In Santa Fe wordt overal aangeraden uiterst spaarzaam te zijn met water maar in 10 minuten stond het water 5 cm hoog in de straten. Wat een zondvloed.

Ik ging even buiten staan in mijn bloot bovenlijf onder de luifel want de sterke wind en de regendampen deden ongelooflijk deugd op mijn verbrande bovenlichaam.

Mijn benen en mijn buik zijn bijna OK maar met mijn rug en schouders gaat het van kwaad naar erger. Het vel op mijn rug is lichtjes gescheurd en ik kan er bijna geen stof op verdragen. Ik moet bijna kaarsrecht lopen om het enigszins draaglijk te houden.

Autorijden lukt dan weer wel en de goden zijn me, bij de start, ook goed gezind want de temperaturen zijn in Santa Fe gezakt tot 65° F en het is sterk bewolkt (geen zonnestralen).

Ik besluit naar Farmington te reizen. Farmington ligt op het 4 staten-kruispunt (New Mexico, Utah, Colorado en Arizona). Ik neem de kleinere wegen die me langs pittoreske plaatsjes brengt als Los Alamos, El Rancho, Española, Cuba,…. Je waant je dan ook echt in Mexico. Temeer daar er een soort “Hallo Hautekiet” op een Spaanstalig radiostation loopt en Murkes Spaans wordt op die manier een beetje opgefrist

Onderweg doorkruis ik diverse nationale parken en mijn hart bloedt want hier had ik prachtige wandelingen gepland. Maar ik kan met moeite uit mijn auto kruipen

Als er borden langs de weg staan “Elk Crossing”, zit de kans er dik in dat je een rendier of een hert ziet. Op de foto zie je twee dieren die voor mij de weg overstaken. Ik stopte en de dieren bleven enkele minuten staan zodat ik toch een foto kon nemen. Wat had ik graag gewandeld in deze bossen in het Jemez gebergte op 3000 meter hoogte. Shit, shit, shit en nog eens shit

In Farmington scheen wel volop de zon en bedroeg de temperatuur 95° F. Dus snel de hotelkamer binnen, gordijnen toe en airco aan. Ik moest mijn T-shirt losweken van mijn rug en dit was redelijk pijnlijk.

Vervolgens pillen pakken, sprayen en rusten op het bed. Ondertussen ben ik begonnen aan het tweede boek van John Case nl. “de achtste dag” en na 50 bladzijden kan ik nu reeds zeggen dat dit ook een meesterwerk is.

Ik weet eerlijk gezegd nog niet wat ik morgen ga doen want alles hangt af van mijn rug en schouders en dat ziet er nog niet direct goed uit. Misschien kan ik een bezoekje brengen aan de Navajo-indianen want ik zie er als roodhuid meer en meer uit als één van hen

Ik besluit nog iets te drinken in Farmington, kwestie van de pijn een beetje te verdoven met alcohol (een mens heeft altijd een reden nodig). In Main Street passeer ik aan “Three Rivers” en dit lijkt mij een geschikte kroeg.

Ik nuttig er meerdere Badlands Pale-Ale van het vat en bekijk het aanwezige volkje. De barman zegt op een bepaald moment : “I think you got a sunburn, you should take care”. Waarschijnlijk wel dat ik een sunburn heb want ik loop rond met een rode neus waar Sifke Rodenbach in zijn gehele leven geen patent op gehad heeft.

Na een 5-tal biertjes voel ik me ietsje beter en vertrek ik terug naar het hotel waar ik nog snel mijn verslagje schrijf voor het slapengaan


Murke, Farmington 10h15 pm