een etentje met Ma

Even na 12 uur belde ze aan. Ik volgde haar naar de wagen en ze zei : "kruip maar in de wagen, jij lekker beest". Ik was even van mijn melk want dat was niet bepaald het taalgebruik dat ik van haar gewend was. Maar direct was ik weer op mijn qui vive toen ik in de achteruitkijkspiegel keek en zag dat een marinekleurige Ford transit en een zilverkleurige Renault ons volgden.

Ik maakte ma hierop attent en ze schakelde een versnelling hoger. Aan 170 km/h raasden we door de Roeselaarse binnenstad. Na een tijdje waren de beide achtervolgers uit het zicht verdwenen en konden we rustig richting Sterrebos rijden.

Aangekomen in het Sterrebos, namen we plaats op het terras. Na 6 aperitieven besloten we toch iets te eten. Ma werd openhartig en liet me weten dat haar man deze week nog geen woord gezegd had tegen haar. Volgens haar was hij deze week enkel bezig met boeken als "gelaatsuitdrukkingen bij Poker", "beating the odds at poker", "pokeren voor beginners".... Ma was het beu want van zodra hij thuiskwam tot 4h 's nachts zat hij te studeren in die boeken. Zelfs voor de kleine Ronny had hij geen aandacht.

Uiteindelijk begonnen we aan het eten. Ma koos voor een forel in het groen (inderdaad een vreemde combinatie), Murke koos voor opengesperde asperges op een bedje van salade (ook een vreemde beschrijving) vond Murke.

Tijdens onze maaltijd werden we voortdurend bestookt met SMS'jes van een jaloerse echtgenoot. Ma zei me hier geen aandacht aan te besteden want hij had haar geen cadeau gegeven voor haar moederdag en dat had ze hem nog niet vergeven. Murke, diplomatisch als altijd, zei dat hij haar zeker een cadeau zou gegeven hebben.

Ma smolt bij zoveel romantiek en keek verliefd in de ogen van Murke. Tijd om een beetje af te koelen d.m.v. een ijsje. Na het dessert vroeg Murke de rekening maar Ma stond erop om dit bachannaal te betalen. Dat noemt Murke nog eens een geëmancipeerde vrouw.

Na het etentje vertrokken we richting Parkhotel maar voor het Parkhotel stond de Ford Transit en de Renault. We besloten het lot niet te tarten en namen afscheid van elkaar. Ma nam afscheid met de woorden : "Murke, jij bent het beste wat een vrouw kan overkomen"