droom, hovercraft, Royksöpp, zalm, ellendig

Omstreeks 05h00 deze morgen schrok ik wakker. In greep de pen op mijn nachtkastje en schreef de eerste indrukken op van mijn droom. Wat een vreemde droom was dit. Even kort resumeren.

Ik was een professor, gespecialiseerd in diverse dode talen. Gedurende jaren voerde ik al wetenschappelijk onderzoek naar het al of niet bestaan van "leven na de dood". Bij de Azteken en de Egyptenaren had ik reeds de eerste aanwijzingen gevonden. En in Ethiopië had ik het laatste stukje van de informatie gevonden. Ik slaagde er warempel in om in "the afterlife" te komen. Ik sprak met tal van overledenen en kreeg van tal van overledenen een boodschap mee voor mijn beste vrienden. Op die manier kon ik hen geruststellen dat ze geen schrik hoefden te hebben voor de dood. Echter bij het afscheid nemen van "the afterlife" waarschuwden ze me dat ik diezelfde dag nog zou vermoord worden door discipelen van het Vaticaan. Ik schreef nog snel brieven naar mijn vrienden waarin ik vermeldde dat wanneer ze de brief zouden ontvangen, ik er niet meer zou zijn. Ik bezorgde ook eenieder de geheime informatie zodat ze overtuigd zouden zijn van het leven na de dood. En toen werd ik wakker

Ik denk dat ik een beetje minder boeken moet lezen, handelend over de geschiedenis of boeken met pseudo-historische waarheden van schrijvers als Dan Brown, Monaldi & Sorti, Ian Caldwell,... want mijn fantasie slaat blijkbaar op hol.

Dan maar 8.000 affiches afleveren in Gent met Vanne's camionette. Onderweg kwam ik terecht in een stortbui en de wegligging van dit voertuig was allesbehalve. Gelukkig heb ik twee jaar gevaren met een hovercraft tussen Calais en Dover en deze expertise zorgde ervoor dat ik de camionette op de baan kon houden ondanks de aquaplanning.

Na het lossen van de 8.000 affiches was Murke toe aan een verkwikkende koffie. Murke was blij weer even in Gent te zijn. Tijdens de terugreis speelden ze op Stubru een 2 jaar oude, instrumentale hit van het Noorse Royksöpp. Ik had direct een Pavloviaanse reflex die me terugbracht naar de Lofoten-eilanden in Noorwegen. 2 jaar geleden speelde dit nummer in een restaurantje op de Lofoten terwijl ik de heerlijkste, beboterde boterham met gerookte zalm, ooit, at. Dit nummer bracht me die smaak terug in de mond en ik rook ook de vislucht van dit vissersdorp.

Thuisgekomen kreeg ik niesbuien, kwam de keelpijn opzetten en wou ik eigenlijk alleen maar slapen maar dat kon niet want ik had nog veel werk voor Schwung. Ook dit jaar zal de Rtbf aanwezig zijn op Schwung en het hoofd van de techniek belde me op om te vragen of er in onze persruimte "bornes" waren. Murke en techniek is al geen perfect huwelijk maar als ze dan nog Engelse termen vertalen in het Frans, is het hek helemaal van de dam. Maar na een tijdje bellen, kwamen we er toch uit. Classic 21 zal op 21 mei, en plus, rechtstreeks beelden doorsturen van Schwung naar hun website. Een borne is dus gewoon een internetaansluiting.

Nu nog een paar VIP-mapjes plooien want vanavond is het vergadering. Ik zal de vergadering snel laten verlopen en nadien kunnen de bestuursleden in stad iets gaan drinken want ik zal vroeg onder de wol kruipen om de ziekte niet te laten escaleren. Murke voelt zich ellendig maar hopelijk is het morgen al veel beter