Murke in Chena Valley

Na mijn aankomst uit Barrow heb ik in de Pike een verkwikkende douche genomen en ben ik klaar om het mooie natuurschoon rondom Fairbanks te verkennen. Het is nu 14h00 en een stralend zonnetje, hemelsblauwe hemel en waarempel 15 graden C. 't is moeilijk te geloven dat de temperaturen deze nacht weer dalen tot - 5 graden C, maar toch is het zo.

Ik rijd te Noorden van Fairbanks Chena Valley in, waar ik na een 80-tal kilometer in de wijde natuur een mooie wandeling zal maken. Chena Valley is heuvelachtig, tal van kreken met beverdammen en zeer rustig. Op weg daar naartoe luister ik naar een rockstation van Fairbanks, best te pruimen. Na een 20-tal kilometer moet ik flink op de rem staan want voor mij steekt een eland de weg over. Hij blijft pal voor mijn Chevy staan, zo'n 10 meter verwijderd van mij. Nu valt het mij op wat een enorm beest dat is en ik kan best begrijpen dat, bij een aanrijding, in vele gevallen de chauffeur verpletterd wordt onder het gewicht van de eland. Per jaar worden er in Alaska meer dan 800 elanden doodgereden en in enkele gevallen bekoopt de chauffeur het ook met zijn leven.

Ik blijf muisstil zitten in de wagen en de eland kijkt mij aan. Ik weet echt niet wat te doen ? "vallen elanden wagens aan ?" Hij bekijkt me zo'n 5 seconden maar voor mij lijkt het een eeuwigheid. Uiteindelijk loopt de eland verder de bushes in. Ik sta nog even stil en vervolg dan mijn weg.

Een eindje verder zie ik aan de kant van de weg enkele pick ups staan met mensen errond. Ik vertraag want dit kan betekenen dat er gevaar dreigt,... Als ik naderbij kom, zie ik een 6-tal stevig uit de kluiten gewassen Amerikanen. Ze zijn zwaar bewapend en staan op het punt de bushes in te trekken op jacht. Ik zwaai naar hen en krijg een tikje tegen hun cowboyhoed terug. ja, want inderdaad hier mag je bijna overal vrij jagen en de meesten die hier leven zijn sterke voorstanders van de jacht. Michel Vandenbossche van Gaia zou hier zeker niet welkom zijn en ik denk dat hij hier niet leven weggeraakt. Op de televisie is er hier zelf een "outdoor channel" dat 24 uur per dag bericht over nieuwigheden inzake wapens, jachttips,.... Het klinkt voor ons allemaal luguber maar toch hebben we graag 's avonds een stukje vlees op ons bord. Dus dat beestje moet gedood worden. En als dat nu in een slachthuis gebeurt of via de jacht, veel verschil maakt dat niet uit. Persoonlijk denk ik daar liever niet veel aan. Ik zie graag het beginstadium (het beest in de wilde natuur) maar ik geniet ook van het eindstadium (een stukje vlees op mijn bord overgoten met een heerlijke saus). Alle tussenstadia vergeet ik het liefst.

Verder op de weg valt het me op dat alle borden langs de weg doorzeefd zijn met kogels. Ik stel me daarbij zatte rednecks voor die 's nachts van de jacht komen, enkele bierpullen gedronken hebben en al rijdend schieten op de verkeersborden. Plots begin ik me af te vragen wat ik tijdens mijn natuurwandeling het meest moet vrezen, het wild of diegenen die op het wild jagen ?

Na 80 kms kom ik op de plek waar ik een wandeling zal maken van 2 a 3 uur. Ik bevind me terug in de prachtige natuur en naar gewoonte gaat het ook hier weer bergop en bergaf. Het heerlijk zonnetje doet deugd en mijn einddoel ligt een 500-tal meter hoger. Ik voel me als Johan Musseuw want "ik heb goede benen" en ook de ademhaling is OK. In vergelijking met mijn eerste wandelingen, gaat dit uitstekend. Mijn vormpeil stijgt. Nu en dan word je opgeschrikt door geritsel in de bomen. Telkens zijn het die speels arctic eekhoorntjes.
Ik denk plots aan die wandelclubs die je soms ziet lopen in West-Vlaanderen. Ze lopen dan langs pittoreske plaatsen als de Beversesteenweg, De Palma, .... En zeggen dat ik hier alleen, in een schitterend stukje natuur, rondwandel.

Voor mij zie ik opeens een stront en ik kan met zekerheid zeggen dat het geen stront is van een eekhoorn of het zou een eekhoorn van 2 meter moeten zijn. Zoals ik geleerd heb in Kenia, woel ik met een stokje in de stront en open de stront. De stront is niet meer vers dus het beest (wat het ook mag zijn) zal al een heel stuk weg zijn. Dus ik kan zonder problemen mijn klim verderzetten. Na een kleine 2 uur bereik ik de top en opnieuw word ik getrakteerd op een geweld zicht op een deel van de Chena Valley. Wat kan het leven toch mooi zijn. Na een halfuurtje genieten, keer ik terug en op bepaalde passages bergaf, zet ik het zelfs op een lopen want "ik heb goede benen". En nu terug naar het hotel voor een verkwikkend bad want mijn laatste avond in Fairbanks moet ik nog vieren. Mijn passage in Fairbanks blijkt te kort want er is zeer veel te zien om en rond Fairbanks. Verder is het ideaal dat er 's avonds ook veel te doen is om en rond Fairbanks. Downtown Fairbanks vermijd je het best want daar zijn er slechts enkele 'tourist traps', voor toeristen zonder idee"en. Het meest opwindende bevindt zich binnen een straal van 20 kms rond Fairbanks.

Zo, en dan nu Fairbanks en omstreken induiken

Murke